ข้อความต้นฉบับในหน้า
วันที่ ๒๙ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๖๖ ที่ผ่านมานอกจากตรงกับวันคล้ายวันเกิดคุณ พวกเรา ยังเป็นวันที่ทุกคนในครอบครัวรับประทานอาหารกลางวันกัน ซึ่งหลังจากนั้นผมก็ได้รับมอบหมายให้นำวัคซีนไข้หวัดใหญ่ให้คุณแม่เช่นกันเพื่อช่วยปิดผนึกสเตอร์ให้คุณยวด ด้วย หลังฉีดคุณย่านั่งแขนแข็งกลั้วปวด แต่คุณปกติ ยังบอกคุณว่าสร้อยหน้าจะพยายามไม่ให้เจ็บ ก่อนจะกาวาไป โดยไม่รู้ว่ามันจะเป็นการรบคุณย่านครั้งสุดท้าย เพราะเขานั้นนั่งจากพวกเราไปอย่างสงบในเวย์ 100 ปี รู้สึกดีใจเพราะไม่ได้คาดคิดมาก่อน แต่ก็ได้ว่าเป็นคุณย่ได้ใช้วิธีรวยอย่างคุ้มค่าและจากไปอย่างผู้ยอมบูญมาก ฯ ในความทรงจำจากการได้อยู่ในบ้านเดียวกับคุณย่าตั้งแต่เธอเด็ก ท่านช่วยเลี้ยงดู อบรมสั่งสอนให้เป็นเด็กดี มีสมาธิภาวะ มีมารยาทในการเข้าสู่ผู้ใหญ่ และยังให้ผนังสวดมนต์ตั้งแต่เด็ก ๆ ได้เต็มมาใส่ซาตที่ผ่านมา บ้านกับคุณย่าย้ายไปช่วงเช้า คุณย่าชอบทำอาหารให้บ้านกินกัน ไม่ว่าจะเป็นก๋ยเต๋าหรุดหน้าตา เมี่ยงลาว โดยเฉพาะหมูชาวต่างด่วนสุดคุณหญิงหนึ่งเดียวในประเทศไทย ที่ไม่สามารถหากินที่อื่นได้อีกแล้ว จนโตขึ้นมาถึงโอกาสไปทำงานในโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ ที่คุณย่าเคยเป็นหัวหน้าออกยามั่งแต่วัยแรก ๆ ได้รุ่นลูกฟีฟ์ ๆ ลูกชายเก่าที่ให้คุณย่ากรวคฤพฮึ่ยอย่างมาก ถึงแม้ว่าจะสงสารแต่ไปได้บ้านเดียวกัน แต่ไม่ได้โอกาสและเหลน ๆ เข้าไปหา พร้อมเอานมไปให้เปรยรยะ ด้วยอายุเท่ากันอาจจะทำให้เห็นอย่างลึกซึ้งลับบ้าง แต่ก็จำจามได้ในอย่างดี จนวันนี้นี่คือคุณย่าที่ไม่อายพวกเราแล้ว แต่ทำราวก็ยังสงสารก็ได้เป็นคุณแม่หลายๆ และตั้งจุดและครอบครัวและทำวัันนี้ดีทำเพื่อไกว์ดวงเรอที่จะได้ดูแลเหมือนที่คุณย่ามีให้ตลอดช่วงชีวิตครับ
ปัจ โอ ปิ่น ปิ่น ปิ่น