การพัฒนาวัดผ่านการสร้างบุคคลและอาสาสมัคร : หน้า 156/166

ทุนในการพัฒนาวัดมาจากการตั้งอยู่ในความดีของ พระ คือ ๑) การปฏิบัติสมฐานในพระธรรมวินัย ประพฤติดีเหมาะสมตั้งแต่การบารมี การไหว้ของพระสงฆ์ และ ๒) การให้ธรรมทานด้วยจาก มารยาทในรับแขก ศาสนพิธีต่าง ๆ นอกจาก สุขาอุทิศ ช่วยให้จิตอิ่มเอมเข้าใจเรื่องบาปคุณโทษ การสร้างบุญและเสน่ห์พระพุทธ เมื่อฤดูโยม ทำบุญมาแล้วก็ควรฝึกให้ทำงานเป็นตัวเอง จะได้ช่วยเป็นอาสาสมัครของวัดและนำไปใช้ ขึ้นได้ เคล็ดลับสำคัญในการรักษาอาสาสมัครช่วย งานวัด คือ ต้องดูแลให้น "กินอิ่ม" และ "นอนหลับเต็มที่" ไม่ถึงกับต้องจัดให้มีรถพิเศษ เอาฟนประมาณ เท่านั้นจึงเป็น แต่ช่วยให้เบื่อ ๆ ให้กินนอน นอนหลับ ถึงเวลาทำงานทำด้วยกัน ไม่งั้นกัน แล้ววันหลังเขาจะมาก็ ๔. ธรรมเป็นที่สบายเป็นอย่างไร? เมื่อจะแสดง "ธรรมเป็นที่สบาย" มาเป็นข้อสุดท้าย แต่ก็จริงว่าอันเป็นคือ รากฐานสำหรับสู่สุดในที่จะได้มาซึ่งอาจเป็นที่สบาย อาหารเป็นที่ สบาย และบุคคลเป็นที่สบาย "ธรรม" ในความหมายที่หมายกับกับชีวิต ประจำ มักแปลเป็นสองอย่าง คือ ๑) ธรรมะแปลว่า ความดี หมายถึง ความ คิด คำพูด และการกระทำ เป็นบุคคล เช่น การให้ทาน การรักษาศีล การช่วยเหลือกุหลาค ความอดทน และ ความละอายใจ gospel ต่อสาวก อื่นก็ล้วนมีบทบาท สำคัญต่อการสร้าง "บุคคลเป็นที่สบาย" ในวัด การสร้างบุคคลเป็นที่สบายมี ๒ เรื่องใหญ่ที่ ต้องทำ คือ ๑) คัดเลือกคนเข้ามาทุกระดับ ตั้งแต่ พระสงฆ์การไปจนถึงลูกชาว-อุบาล-อุทยาลัย การคัดคน ต้องใช้ "อุปบา" นำหน้า อย่าเอาเมตตาดำหน้า ให้พิจารณาตามกฎระเบียบ ตามพระวินัย ใครไม่ชอบ มามาก ประเมินแล้วเราก็เขาไม่ควร อย่าลืมโล่มง่าย ถ้ารับมาแล้วก็เขาไม่ชำ่เสียหมายมากว่าควร้ ๒) รับเข้ามาเพื่อฝึกอบรม ใช้ฝึก "เมตตา" นำหน้า อย่ารีรอและอย่าเบื่อการ พร่ำสอน ซึ่งมี ๒ เรื่องใหญ่ที่ต้องฝึก - ให้การศึกษาทั้งปริยัติและปฏิบัติ ฝึกให้ เป็นพฤกษ์มั่ง (มีความรู้) มีศิลปะ (มีความสามารถ) และมีวินัย (ใช้ความรู้ความสามารถไปในทางที่ดี)