การก้าวผ่านความรับผิดชอบและอุปสรรคในชีวิต : หน้า 84/166

ดังแต่แม่อายเมินแม่จะชวนให้เขาป็เป็นเพื่อนเวลาแม่มดพบแพทย์ จนกลายเป็นการปฏิบัติที่ไม่เคยขาดเป็นระยะเวลาประมาณ ๑๐ ปี ทำให้เขารู้สึกและคุณค่าย ได้รับความเมตตาจากอาจารย์หมอของแม่ทุกท่าน จนกลายเป็นคนบอททนได้ เพราะแม่บอททนจะไปไหนๆ ก็ตามแม่บอททนแล้ว ก็ตรวจด้วยซะเลย แม้จะไม่ชอบไปพบคุณหมอด้านอื่นๆก็ตาม และเวลาที่ไปพบคุณหมอเพื่อทำอะไรที่แม่จะเจ็บ แม่ก็จะไม่อาจไปให้พ่อคุณอุดหนุน ยามเว้นเมื่อแต่ต้องเข้าไปดูด้วย คอยส่งเสียงแปลกใจเมื่อเห็นใบและจับแก้มใน แม่ก็จะอดทนให้จุ๊บ ๆ ส่วนเวลาแม่เอาเข้าไปดูเท่าที่จะทำได้ก็จะให้คุณหมอแปลกใจมากๆ ตอนที่แม่อายุประมาณ ๑๐ ขวบในวันที่ ๒๓ ตุลาคม ๒๕๔๙ (ซึ่งเป็นวัน birthdays) เวลาประมาณ ๓ โมงเย็น แม่กล้าจากราชบุรีราชจากท่าขี้เหล็กที่บ้าน แม่เป็นคนเวลเดียว โชคดีที่คนดูแลไว้กิน ทำให้ไม่ลำบากอะไร เพราะแม่ก็ไม่ได้บ้าหลายวัน และโควิดก็อันที่มันเป็นอยู่แม่ก็ไม่ได้บ้าหลายวัน เพราะแรกคิดว่าแม่ตอบไม่พอ แม่พูดพูดได้ตอนเดียว จนเริ่มมีอาการรายใจสกาว ระหว่างนั้นแม่ก็โทรศัพท์หา พ่อเท่านั้นว่าควรทำอย่างไรตลอด ในที่สุดคำตอบคือพ่อจะไปส่งแม่ที่ รพ.วิชัยยุทธ ที่อยู่ใกล้บ้าน ซึ่งใช่เวลาไม่ถึง ๑๐ นาที เมื่อไปถึงริมที่ฉุกเฉินของโรงพยาบาล แม่หยุดหายใจไปแล้ว หมอดต้องปั๊ม้าก ๔-๕ รอบในจุดฉุกเฉิน จนอาการเริ่มดีขึ้นก็ย้ายไปห้องไอซียู ก็ปั๊มหัวใจอีก ๒-๓ รอบ จนเราคิดคงไม่มีความหวังแล้ว พ่ออบให้แม่ทำใจ คุณหมอบอกว่าแม่ติดเชื้อในกระแสเลือดแบบเฉียบพลัน และอาการโคม่าก็เริ่มไม่ทน รุนแรงมากก็ถึงลำคอ อาการแม่หักริ้ว ๆ ไม่รู้งรอสอบจนใด ๆ วันรุ่งขึ้น คื วันที่ ๒๔ ตุลาคม อาการแม่หันมาก และอยู่ในภาวะวิกฤต สำหรับเปล่าแล้วขณะนั้นเป็นความทุกข์ยิ่งใหญ่ในชีวิต ยังไงก็รอให้รับอาการของแม่เป็นอยู่ แม่มองเห็นพระพุทธรูปในห้องไอซียู จึงเดินไปกราบ อธิษฐานตั้งจิตว่า หากแม่อาการดีขึ้น หายเป็นปกติแม่จะไม่ร้องเปอร์ติน (เพราะสงขาดออติชมหลายช่วงที่มีพรมีหัวใจ) และกลับบ้านได้ แม่และแม่จะขอเลิกจับประทานือไว้ตลอดชีวิต วันที่ ๒๕ ตุลาคม เป็นวันคล้ายวันเกิดของแม่ ซึ่งปักจะทำบุญเลี้ยงพระเพลที่อาคารวิริญญาณงค์ รพ.จุฬา เป็นประจำทุกปี และแม่ก็จะไปร่วมทำบุญด้วยไม่เคยขาด ปีนี้เป็อความที่จะส่งหรือส่งไปเทานาม เพราะไม่มีคำลังใจที่จะไปเลย แต่ครอบครัวบอกว่าอาจให้ไป จะได้เป็นการบำบัดใจแม่ด้วยแล้วให้โทรศัพท์เข้าอามอของค่าแก้ว จะฝากออมเป็นเพื่อนแม่กับหลานซักซา และจะให้ลงค่านแก้วเปิดลำโพงให้แม่ฟังเพลงพระสดา และให้พร แบะกลายอมให้ไปบูช และจะขอแก้วได้ของแม่ที่สุดดอลออก วันนี้เป็นวันเกิดแม่และกังวลเลี้ยงพระ ให้แม่รอหารบูชาบอกต่อความทำจะดีหรือไม่หากจะได้หรือไม่ก็ซื่อในนั้นแต่ไกล แต่ในวันนั้นแม่ก็จะกตัญญูร รมย์มอนไปะดาน น้องค่าแก้วด้านใจและใจคนกล้าจนดาไหล ริบนิแจ้งบอปปฎิหาริย์นั้นกันแค่ว่ากันบ่อยๆแล้วก็ได้เป็นแน่ๆ น่ะ. (หมายเหตุ: เนื่องจากเป็นข้อความยาวและซับซ้อนอาจมีบางส่วนที่ผิดเพี้ยนในการอ่าน OCR ควรตรวจสอบกับแหล่งต้นฉบับเพื่อความถูกต้องอีกครั้ง)