เรื่องราวของสุวรรณสามบรมโพธิสัตว์ : หน้า 19/88

นับเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์ยิ่งนัก ที่บุคคล ผู้หนึ่งแม้จะถูกประทุษร้ายจนปางตาย ก็ไม่คิด เคืองแค้นและประทุษร้ายตอบ ดวงใจนั้นมิได้ คลายความเมตตาเลย มหาบุรุษท่านนั้นคือ สุวรรณ สามบรมโพธิสัตว์ ผู้เปี่ยมด้วยเมตตาบารมี ซึ่งเราจะ ได้มาติดตามศึกษาเรื่องราวการสร้างบารมีของ ท่านว่า คือบุคคลตัวอย่างของผู้มีจิตเมตตาต่อ เพื่อนร่วมโลกอย่างไรบ้าง ในสมัยพุทธกาล มีภิกษุรูปหนึ่งตั้งใจ บวชตลอดชีวิต มุ่งบำเพ็ญสมณธรรมเพื่อทำ พระนิพพานให้แจ้ง เมื่อบวชมาได้หลายพรรษา สมณธรรมยังไม่ก้าวหน้าโยมบิดามารดาเกิดมีปัญหา ในเรื่องการค้าขาย ถึงขั้นกลายเป็นคนขอทาน เมื่อท่านกลับมาเยี่ยมบ้าน เห็นโยมทั้งสองตกอยู่ ในสภาพเช่นนั้น ก็รู้สึกสงสารจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ท่านจึงตัดสินใจออกบิณฑบาตมาเลี้ยงดูบิดามารดา เพื่อนสหธรรมิกไม่รู้ความจริง จึงตำหนิว่า เป็น พระไม่ควรนำอาหารบิณฑบาตไปให้คฤหัสถ์ เมื่อพระบรมศาสดาทรงทราบเรื่องนี้ จึง ประทานสาธุการแก่ภิกษุรูปนั้นถึง ๓ ครั้ง แล้วตรัสว่า “เธอได้ปฏิบัติชอบแล้ว แม้ในกาลก่อน เราก็ได้ เลี้ยงดูบิดามารดาเช่นกัน” แล้วทรงนำเรื่องในอดีต มาเล่าให้ฟังว่า ในป่านอกกรุงพาราณสี มีดาบสผู้ทรงศีล ชื่อว่า “ทุกูลดาบส” และดาบสินี (ดาบสผู้หญิง) ชื่อว่า “ปาริกา” แต่เดิมบิดามารดาปรารถนาจะให้ท่าน ทั้งสองแต่งงานกัน แต่ท่านเป็นผู้ที่รักการประพฤติ พรหมจรรย์ จึงออกบวชและได้เจริญเมตตาธรรม อยู่เป็นนิจ ด้วยกระแสแห่งความเมตตา ทำให้ สัตว์ในป่านั้นอยู่ร่วมกันอย่างผาสุกไม่เบียดเบียนกัน และกระแสแห่งความเมตตานี้ยังได้แผ่ไปถึงโลก สวรรค์ พระอินทร์ทรงมีพระทัยอ่อนโยนหวังจะ อนุเคราะห์ดาบสทั้งสอง เพราะทรงเห็นเหตุการณ์ ในอนาคตว่า ต่อไปดวงตาของดาบสทั้งสองจะมืด บอดเพราะวิบากกรรมตามมาทัน จึงเสด็จไปหา ดาบส แล้วตรัสว่า “ท่านผู้เจริญ ต่อไปอันตรายจะ มีแก่ท่านทั้งสอง ท่านควรมีบุตรไว้ปรนนิบัติ เรา จะแนะนำวิธีมีบุตรให้แก่ท่านโดยไม่ต้องล่วง พรหมจรรย์ เพียงท่านเอามือลูบท้องดาบสินี เมื่อ เวลานางมีระดูก็พอแล้ว" ในกาลนั้น พระโพธิสัตว์จุติจากเทวโลก ถือ ปฏิสนธิในครรภ์ของดาบสินี เมื่อเวลาล่วงไป ๑๐ เดือน นางได้ให้กำเนิดบุตรซึ่งมีผิวพรรณดั่งทองคำ จึงให้ชื่อว่า “สุวรรณสาม” พระโพธิสัตว์เจริญวัย มาตามลำดับจนอายุได้ ๑๖ ปี อยู่มาวันหนึ่ง ดาบสทั้งสองออกไปหาผลไม้ และนำผลไม้กลับมา ในเวลาเย็น เมื่อใกล้จะถึงอาศรม ได้เกิดฝนตกหนัก ท่านทั้งสองจึงเข้าไปหลบฝนอยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่ซึ่งมี จอมปลวกอยู่ น้ำฝนปนกับกลิ่นกายของมนุษย์ได้ ไหลเข้าไปในที่อยู่ของอสรพิษ มันเกิดความโกรธ จึงเลื้อยออกมาแล้วพ่นพิษใส่นัยน์ตาของดาบส ทั้งสอง ทำให้ตาบอดทันที เมื่อสุวรรณสามไม่เห็นบิดามารดากลับมา