การเยียวยาทางจิตสำหรับเด็ก: เรื่องราวของแมกซิโม : หน้า 45/88

ประวัติได้รับการเยียวยาทางจิต จากจิตแพทย์ จะ ไม่สามารถเข้าทำงานกับหน่วยงานราชการของ ภาพความ ประเทศสหรัฐอเมริกาได้เลยแม้แต่แห่งเดียว แม้ว่า เขาคนนั้นจะได้รับการรักษาจนหายเป็นปกติ หรือ มีความสามารถมากมายเพียงใดก็ตาม กังวลต่างๆ นานา ผุดฉายขึ้นมาในหัวใจของความ เป็นแม่ ถ้าลูกชายของเธอจะต้องถูกฉีดยาเพื่อ ระงับอาการเกรี้ยวกราดเหมือนคนไข้รายอื่นๆ จะ เป็นอย่างไร ชีวิตในศูนย์บำบัดของเด็กชายวัย 5 ขวบ จะเป็นอย่างไรหนอ ทุกคนอาจมีช่วงเวลาอัน โหดร้ายผ่านมาเยี่ยมเยือนได้ทุกเมื่อ แต่สำหรับ ลูกชายวัยหกขวบคนนี้ เธอรู้สึกว่า... มันช่างรวดเร็ว เกินไป ชีวิตในวันข้างหน้า ชะตากรรมของ ด.ช. แมกซิโม กำลังแขวนอยู่ที่ปลายนิ้วของเธอเท่านั้น เพียงจรดปากกาเซ็นแกร๊กเดียว ชีวิตของแมกซิโม จะพลัดจากมืออันอบอุ่นของแม่ที่เคยโอบอุ้ม ไป อยู่ในมือของจิตแพทย์ทันที.. “ดิฉันจนปัญญาไม่รู้ ว่าจะทำอย่างไรอีกแล้ว” เธอกล่าวในที่สุด เจ้าหน้าที่จึงบอกว่า "เอาอย่างนี้สิคะ เรา จะเปิดคอร์สมาธิสำหรับเด็กอาจช่วยอะไรได้บ้าง" การมาฝึกสมาธิของแมกซิโมวันแรกดูจะไม่ค่อย สวยงามนัก เพราะเขาทั้งซนและไม่ให้ความร่วมมือ ใดๆ เลย พี่เลี้ยงถามอะไร เขาเฝ้าแต่ตอบว่า “ไม่รู้ ไม่รู้ และไม่รู้” และพี่เลี้ยงเลือกที่จะเปิดเพลง ไชน์นิ่งสตาร์ เป็นเพลงเกี่ยวกับดวงดาวให้เด็กๆ ฟังและให้นึกถึงดวงดาวไว้ในตัว ครั้นถามว่า “นึก ดวงดาวแล้วเป็นอย่างไรกันบ้าง” แมกซิโม นั่งนิ่งเหมือนคิดอะไรบางอย่าง ก่อนที่จะพูดออกมาว่า “พี่รู้อะไรไหม ผมไม่ครบ หรอกนะ ผมเป็นแค่ควอร์เตอร์ ไม่ได้มีครบทั้งหมด ผมไม่ค่อยได้เจอคุณพ่อ และก็โดนเด็กโตรุมเตะ ต่อยทุกวัน และกำชับไม่ให้เอาเรื่องไปบอกพ่อกับ EARTH BAY MEDITATION of BING of Hose Jy แม่ด้วย” พี่เลี้ยงได้ยินดังนั้น ถึงกับนิ่ง พอจะเห็น เงื่อนปมปัญหาในใจของเด็กชายแมกซิโม ได้ ชัดเจนขึ้นบ้างแล้ว จึงบอกไปว่า “ไม่เป็นไรหรอก แมกซิโม เพื่อนทุกคนจะเติมให้หนูจนครบทั้งหมด ตอนนี้หนูครบหมดทุกอย่างแล้วนะ” เพื่อนๆ ส่ง ยิ้มให้แมกซ์ และทุกคนก็ได้เห็นรอยยิ้มแรกของเขา พร้อม ๆ กับหัวใจของแมกซ์ที่เปิดรับถ้อยคำจาก พี่เลี้ยงผู้สอนสมาธิเอาไว้ในใจ “เราเคยเห็นดวงดาว ไหม ดาวจะมีความสว่างนะ เรานึกเอาดวงดาวไว้ ในท้องและดาวดวงนี้จะติดตามเป็นเพื่อนเราไป ทุกหนทุกแห่ง วันหนึ่งแมกซิโมได้เดินทางไปโรงเรียน ตามปกติ วันนั้นเขาประจันหน้ากับเด็กโตที่ชอบ มารุมรังแกกลุ่มเดิม ขณะที่เด็กกลุ่มนั้นเดินเข้ามา แมกซ์มองไม่เห็นหนทางที่จะรอดจากเงื้อมมือของ วายร้ายกลุ่มนี้ไปได้ เขาจึงเลือกที่จะยืนหลับตา และนึกถึงดวงดาวที่อยู่ในท้อง แล้วดวงดาวก็สว่าง ขึ้น สว่างขึ้น ทุกอย่างเงียบไปชั่วครู่ พอลืมตา อีกครั้ง เด็กโตกลุ่มนั้นก็ไม่อยู่ตรงนั้นเสียแล้ว นับจากนั้นเป็นต้นมา แมกซิโมรักดาวดวง นี้มาก ดวงดาวและความสงบนิ่งภายใน กลั่นเกลา จิตใจของแมกซ์จนอ่อนโยน ดวงตาที่เคยแข็งกร้าว ส่งประกายอันใสบริสุทธิ์อย่างที่ควรจะเป็น รอยยิ้ม ของเด็กชายแมกซ์หว่านโปรยให้กับผู้คนที่พานพบ ๔๓