การดูแลครอบครัวและการค้นหาความสุขในชีวิต : หน้า 63/88

เพราะทั้งชีวิตท่านลำบากมีแต่ความทุกข์ใจมาตลอด จะพบความสุขกาย ก็แค่ประเดี๋ยวประจำว แต่ สุขใจอย่างนี้ ท่านยังไม่เคยพบ หมอจึงอยากให้ท่าน ได้เข้ามาสัมผัสความสุขตรงนี้ และนับจากนั้นเอง หมอจึงได้ชวนท่านมา วัดทุกอาทิตย์ โดยขึ้นรถรับส่งฟรีของวัด ตั้งแต่ยุค ที่ยังเป็นรถบัสสีขาว ที่เรียกกันว่ารถนายเลิด เมื่อ มาถึงวัด ก็รู้สึกอุ่นใจ มีความสุข ที่ได้เห็นพ่อแม่ มาทำบุญ มานั่งสมาธิ จากความรู้สึกตรงนี้เอง หมอคิดว่า เส้นทางนี้แหละ จะเป็นเส้นทางแห่ง ความสุขที่ดีที่สุด สำหรับพ่อแม่ ที่หมอควรจะ มอบให้ท่านตลอดไป ด้วยเหตุนี้ทำให้หมอคิด วางแผนชีวิตไว้ว่า หลังเรียนจบแล้ว หมอจะมาซื้อ บ้านใกล้วัด มาทำงานใกล้วัดและใกล้บ้าน เพื่อให้ ครอบครัวเรามาวัดกันง่ายขึ้น จนในที่สุดหมอก สมปรารถนา และสามารถพาพ่อแม่มาวัดทุกวัน อาทิตย์ได้อย่างต่อเนื่องเป็นเวลากว่า 5 ปีแล้ว... เพราะวันอาทิตย์ หมอถือว่าเป็นวันครอบครัว เป็นวันที่พ่อแม่จะรู้กันว่า หมอเคลียร์งานเพื่อให้ เวลากับท่าน โดยเฉพาะพ่อ ดูท่านมีความสุขและ ดีใจกว่าคนอื่นๆ คือจะรีบตื่นแต่เช้า อาบน้ำแต่ง ชุดขาวเสร็จก่อนใครเป็นชั่วโมง จากนั้นก็หอบข้าว หอบของไปวัดกัน หมอเองก็จะถือเก้าอี้พิงตัวใหญ่ ของพ่อด้วยมือข้างขวา ถือเก้าอี้พิงตัวเล็กสำหรับ แม่ด้วยมือข้างซ้าย ไว้ให้ท่านนั่งสมาธิ ส่วนแม่ก็ จะถือตระกร้าใส่อาหาร ส่วนพ่อก็ถือเสื่อ ดูเหมือน จะพะรุงพะรัง แต่ก็เป็นการพะรุงพะรังที่ทำให้ทุก คนมีความสุข และเมื่อนึกถึงภาพนี้ทีไร หมอก็ รู้สึกปลื้มทุกครั้ง แต่ ณ วันนี้ พ่อของหมอได้เสียชีวิตไปแล้ว หมอก็เหลือแต่แม่ ที่ยังคงพาท่านมาวัดทุกอาทิตย์ ไม่ขาด แต่หมอต้องเพิ่มความเอาใจใส่กับแม่มากขึ้น เพราะท่านก็อยู่บ้านตามลำพัง ฉะนั้นทุกเที่ยง ..เพราะวันอาทิตย์ หมอถือว่าเป็น วันครอบครัว เป็นวันที่พ่อแม่จะ รู้กันว่า หมอเคลียร์งานเพื่อให้ เวลากับท่าน.. หมอจะขับรถกลับไปทานข้าวกับท่านที่บ้าน เพราะ แม่จะทำกับข้าวไว้รอ และช่วยท่านกวาดบ้านถูบ้าน จากนั้นค่อยกลับมาตรวจคนไข้ใหม่ ซึ่งการดูแล ท่านอย่างใกล้ชิดอย่างนี้ ทำให้บ้านเราแม่ลูกอยู่ ด้วยกันอย่างมีความสุข แต่การดำาเนินชีวิตเช่นนี้ตลอด 5 ปี ทำให้ ๖๑