พิธีเทคอนกรีตเสาค้ำฟ้าหลังคามหารัตนวิหาร : หน้า 7/88

พิธีเทคอนกรีตเสาค้ำฟ้าหลังคามหารัตนวิหารคด ชั้น ๒ ทิศใต้ ฝั่งตะวันออก วันบูชาครูวิชชาธรรมกาย ๒๖ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๐ จึงไม่ยอมปล่อยให้ความตระหนี่ และความวิตก กังวลต่างๆ มาครอบงำจิตใจ และเป็นอุปสรรค ขัดขวางในการสร้างมหาทานบารมี เพราะวิสัยของ บัณฑิตย่อมมีความเชื่อมั่นใน “บุญ” ว่าเป็นบ่อเกิด แห่งความสุขและความสำเร็จทุกอย่างในชีวิต ดังนั้น แม้ชีวิตจะทุกข์ยากลำบากเพียงใดก็ตาม บัณฑิตผู้เป็นสัมมาทิฐิจะไม่ยอมละทิ้งการสั่งสม บุญอย่างเด็ดขาด นอกจากนี้ ยอดกัลยาณมิตรทุกท่านล้วน ตระหนักดีว่า “เวลา” คือสิ่งมีคุณค่าสูงสุดของ นักสร้างบารมี เพราะทุกๆ อนุวินาทีที่ผ่านพ้นไป ได้ กลืนกินความแข็งแรง และชีวิตของเราให้เหลือ น้อยลงไปเรื่อย ๆ ดังนั้น นักสร้างบารมีจึงเลือกที่ จะใช้เวลาอย่างคุ้มค่า ด้วยการทุ่มเทตัดใจสร้าง มหาทานบารมีกันอย่างจริงจัง โดยไม่หวาดหวั่น ต่อปัญหาและอุปสรรคใด ๆ คนอัศจรรย์คู่สิ่งอัศจรรย์ ดั่งปฏิปทาของนักสร้างบารมีในสมัยพุทธกาล ที่ปรากฏเรื่องราวอันน่าประทับใจมากมายดังเช่น เรื่องของ “นายติณบาล” ชายยากจนผู้ยอมนั่งใบไม้ โดยนำเสื้อผ้าไปขาย และนำทรัพย์มาร่วมทำบุญ กฐินกับเศรษฐีผู้เป็นนายจ้าง หรือ “จูเฬกสาฎก พราหมณ์” ผู้สามารถเอาชนะความตระหนี่ ยอม ตัดใจถวายผ้าห่มที่มีอยู่เพียงแค่ผืนเดียวแต่ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า จนทั้งคู่สามารถรื้อผังจน และได้ผังรวยอัศจรรย์ทันตาเห็น ซึ่งเป็นเรื่องที่ ฟังดูแล้ว “เหลือเชื่อ” แต่ก็เป็น “ความจริง”