การทำบุญและความรักในครอบครัว : หน้า 61/88

ตัวเองดู โดยเริ่มจากไม่บ่น คือเราเงียบ จนสามีมา ถามเราด้วยความเป็นห่วงว่า วันนี้เราไม่สบายรึเปล่า ทำไมเงียบๆ เราก็บอกว่า “เปล่า” และหลังจากนั้น เราก็เริ่มพูดคุยดี หยอกล้อเล่น ยิ้มหัวเราะ ไม่บ่นสามี อีกเลย ลูกค้ามาก็ยิ้มแย้ม กวักมือเรียกทักทายกับ ลูกค้าว่าวันนี้จะรับประทานอะไร ยิ้มแย้มแจ่มใส ต้อนรับเขา จนเขาเรียกเราใหม่ว่า “เจ๊ยิ้ม” ทุกวันนี้เราทำบุญทุกบุญไม่เคยขาด ทำแบบ สุดกำลังทุกครั้ง แต่การตัดสินใจทำแต่ละครั้งเราก็ ไม่เคยบอกสามีเลยว่าเราทำเท่าไร แต่เราจะเอาเงิน ใส่ซองแค่ ๓,๐๐๐ บาทให้เขาอธิษฐานทุกครั้ง แต่ จริงๆ เราทำมากกว่านั้นเยอะมาก พอทำเสร็จ เรา ก็จะเอาบุญมาฝากให้เขาอนุโมทนาทุกครั้ง ที่เราไม่ บอกเขา ไม่ใช่กลัวเขาจะว่า แต่กลัวเขาไม่ปลื้ม ไม่เห็นด้วยแล้วเขาจะบาป เพราะเขาลำบากอดมื้อ กินมื้อมาตลอด เงินทองกว่าจะหามาได้แต่ละบาท มันก็ยากมาก เพราะต้องทำมาหากินกันตั้งแต่ตี ๕ เก็บร้านกว่าจะเสร็จก็ดี ๒ แล้ว Wuth บุญ กฐิน 50 ปี ที่จะสร้างเป็นสถานที่รวมสงฆ์ เป็นบุญใหญ่มากๆ แต่พอมาถึงบุญสร้างหลังคามหารัตนวิหารคด เพราะเป็นการรวมสงฆ์ทุกนิกาย ทำให้เราหวนนึกถึง วันแรกที่ได้เห็นพระเป็นหมื่นรูป ที่หลวงพ่อนิมนต์ มาให้เราได้ทำบุญที่วัด วันนั้นเราน้ำตาไหลด้วย ความปลื้มปีติ แต่นี่ ในอนาคตเรากำลังจะได้เห็น พระภิกษุหลายๆ แสนรูปในคราวเดียวกัน แล้วเรา ก็จะได้ทำบุญกับท่าน เราจะปิดบังสามีไม่ได้แล้ว เราจึงเริ่มคิดได้ว่า เราร่วมทุกข์ร่วมสุขกับสามี เรา ลำบากสุด ๆ มาด้วยกัน ก็ไม่เคยทิ้งกันเลย หาก วันหนึ่งเราต้องตายจากกัน เราไปสวรรค์ชั้นสูงๆ ส่วนสามีไปเป็นแค่ภุมเทวา เราคงเสียใจมากที่เรา ไม่ได้ทำหน้าที่ให้คนที่เรารัก คนที่ใกล้ตัวเราเขา เข้าใจในบุญ และเมื่อถึงเวลานั้นเราคงรับไม่ได้ ด้วย ความรัก ความเป็นห่วงเขาตรงนี้ ทำให้เราตัดสินใจว่า