ชาติแล้ว ชาตินี้เป็นชาติสุดท้าย : หน้า 49/56

ชาติแล้ว ชาตินี้เป็นชาติสุดท้าย เป็นชาติที่สั่งสมบุญเอาไว้ มากด้วยการช่วยเหลือกิจของพระศาสนาเต็มกำลังโดยไม่บ่น และไม่เบื่อ บุกลุยงานอย่างเดียวต่อเนื่องกันมานาน 17 ปี ก่อนตายเตรียมตัวดี คือนึกถึงบุญ ใจอยู่ในบุญและตั้งเป้า หมายจะไปเกิดที่ชั้นดุสิต คิดทุกวัน พอนึกถึงบุญเสร็จก็ อธิษฐานว่าถ้าตายไปขอให้ไปอยู่ที่ชั้นดุสิต แล้วทำบุญต่อไป เรื่อยๆ จนเวลา 3 เชือกมาถึง เธอออกมายืนแล้วนึกถึงบุญ กายค่อยๆ เปลี่ยนไป จากกายละเอียดเป็นกายทิพย์ พอเป็น กายทิพย์ก็เป็นไปตามสูตรคือมีราชรถมารับไปเวียนประทักษิณ รอบมหาธรรมกายเจดีย์ 3 รอบ กายทิพย์แต่งกายชุดขาว สวย พอดีตัว มีเครื่องประดับสว่างไสวยิ่งๆ ขึ้นไปเรื่อยๆ ยิ้มแย้ม แจ่มใสเบิกบาน สดชื่น พอครบ 3 รอบ ด้วยจิตที่มุ่งไปชั้น ดุสิต ดวงบุญในตัวสว่างมากพอเหมาะกับกำลังของชั้นดุสิต จึงเข้าไปเป็นสหายของชาวสวรรค์ชั้นดุสิต ที่รอบวงบุญพิเศษ ถือว่าสุมนาได้เตรียมตัวดีที่สุด มีกำลังบุญพอเหมาะพอดี เพราะทำบุญสม่ำเสมอ จึงไปแบบผู้มีชัยชนะ วิบากกรรมก็ หมดกันในชาตินี้ สัมภาษณ์ ปารัตนา ช่วยเจริญ เพื่อนสหธรรมิกของ สุมนา บุญรัตนาภรณ์ จังหวัดปทุมธานี สุมนาเป็นคนดี ใจดี รักทุกคน เอื้ออาทร ใจคอกว้างขวาง และรักบุญกุศล เขาจะทำบุญคู่กับป่าเสมอ จะมาแยกกันก็ ตอนที่สุมนาต้องไปทำบุญที่วัดต่างจังหวัด ปกติเขาเป็นคน แข็งแรง พอเริ่มป่วยปลายปี พ.ศ.2542-2543 อาการไม่ดีแต่ ใจสู้ เริ่มแรกหมอบอกว่า สาเหตุมาจากไตไม่ดี ต่อมาหมอ บอกว่าโรคนี้ในโลกมีไม่กี่ราย และรักษาไม่หาย อาการคือ ผอมแห้งลงไปๆ กินได้น้อยลงไปเรื่อยๆ มันเป็นเวรกรรมเก่า ของเขาอย่าง ที่คุณครูไม่ใหญ่เล่านั่นแหละ ป่าสันนิษฐานเอา ว่าเป็นจริง เพราะเราเห็นเขาผอมลงๆ โดยไม่มีสาเหตุ แล้วก็ หมดแรงไปเรื่อยๆ แรงแขน แรงขา อ่อนเปลี้ยลงไปๆ เป็นปี พี่ชายพาไปรักษาสระบุรีก็ไม่ดีขึ้น จนสุดท้ายก่อนเสียชีวิต 2 สัปดาห์ ป้าพาเขาไปนอนโรงพยาบาล เขามีสติดีนะ ป้าเฝ้า บอกเขาวา “สุมนาจำได้ไหม เราเคยทำดอกไม้หอมในโบสถ์กัน เคย บวชพระ เคยเย็บผ้าม่านผืนใหญ่ ทำน้ำปานะตลอดคืน ไป หล่อพระด้วยกัน ไปกลั่นแผ่นดินสร้างเจดีย์กัน เคยสร้างพระ 86 case study 87 กฏแห่งกรรม