นากาโน จังหวัดญี่ปุ่น: ชีวิตและวัฒนธรรม : หน้า 35/56

นากาโน จังหวัดภาคกลางของญี่ปุ่น ห่างจากกรุง โตเกียว 200 กิโลเมตรเศษ ภูมิประเทศเปรียบ เสมือนหลังคาของประเทศ เพราะมีภูเขาสูง เต็ม ไปด้วยน้ำตก ทะเลสาบ ดอกไม้เมืองหนาว ภูเขา มีหิมะปกคลุมสวยงาม เคยใช้เป็นที่แข่งขันสกี โอลิมปิกปี 2541 พื้นที่ทำการเกษตรเป็นส่วน ใหญ่ เพาะปลูกเชอรี่ แอปเปิ้ล ลูกพลับ ข้าวสาลี ถั่วเหลือง ผลไม้และอาหารขึ้นชื่อ คือแอปเปิ้ล และผักดอง พลเมืองนากาโนมีสองล้านคนเศษ ในจำนวนนี้มี ปราณี ชิซึยะ" หญิงชาวไทยรวม อยู่ด้วย จากครอบครัวมหาทุคตะที่อดอยากและยากจนที่สุดใน ละแวกบ้านตัวเมืองจังหวัดสุรินทร์ ผ่านการทำงานกลางคืน ในย่านบันเทิงของกรุงเทพฯ และโตเกียว มาเป็นแม่บ้านที่มี ชีวิตเรียบง่าย เหมือนชาวนากาโนทั่วไปที่ผูกพันกับประเพณี นานนับพันปี เหตุที่มีการเปลี่ยนแปลงในชีวิตก็เพราะความ กตัญญูกตเวที ต้องการทดแทนพระคุณบิดามารดา ด้วย การให้ท่านมีบ้านเป็นของตัวเอง จึงเดินทางไปแสวงหาโชคใน ญี่ปุ่น ทำให้ได้แต่งงานและย้ายไปอยู่กับสามีที่เมืองนากาโน ปราณี ชิซึยะ ถือกำเนิดในครอบครัวของพ่อด่วน และ แม่คำ กองศรี ผู้มีภาระพาลูกเล็กๆ 7 คน เป็นชาย 2 คน หญิง 5 คน ตระเวนหากระต๊อบหรือบ้านเช่าตามที่ต่างๆ ใน ตัวเมือง เนื่องจากพ่อและแม่ไม่มีบ้านที่อยู่เป็นของตัวเอง เช่าบ้านแต่ละแห่งได้ไม่นาน ก็ต้องย้ายออกเพราะเจ้าของบ้าน เก็บค่าเช่าไม่ได้ ทั้งที่ค่าเช่าบ้านราคาเพียง 100 กว่าบาท เท่านั้น พ่อด่วนกับแม่คำจึงต้องกระเตงหอบลูกๆ ยายบาน ไปเรื่อยๆ แม้ยากจนข้นแค้นแสนสาหัสสักเพียงใด พ่อแม่ก็ไม่ยอม ทิ้งลูก พยายามดิ้นรนหาเลี้ยงลูกสุดชีวิต ทุกเช้าแม่คำจะรีบ ไปท้ายตลาด ไปเอากล้วย แตงไทยและของเล็กๆ น้อยๆ มา วางขายในตลาด บางวันแม่คำไปรับจ้างซักเสื้อผ้า ล้างจาน สารพัดอาชีพ ทำทุกอย่างเพื่อประทังชีวิตไปวันหนึ่งๆ ส่วน พอควนถีบรถสามล้อรับจ้าง ดื่มเหล้าไปด้วย 60 case study 61 กฏแห่งกรรม "ครอบครัวสุรา - ทาเมา