ข้อความต้นฉบับในหน้า
เพื่อนเต็มที่เมื่อมีโอกาส ครูมาเห็นเข้าพอดี เน็ดจึงกลายเป็น
เด็กเกเรในสายตาของครู การไม่พูดของเน็ดทำให้เห็ดมีแต่
เก็บความรู้สึกและเน้นไปที่การใช้แรงมากกว่า
หลายครั้งที่พ่อแม่รู้สึกเครียดที่ต้องฟังรายงานว่า ลูก
ของตนชอบรังแกคนอื่น เพราะรู้ดีว่าลูกของตนพื้นฐานเป็น
เด็กที่รักการให้เช่น ให้ขนมเพื่อนๆ และเป็นคนมีเมตตา
ครั้งหนึ่งครูบอกว่า เน็ดน่าจะเป็นเด็กออทิสติก พ่อแม่จึงพา
เน็ดไปดูเด็กๆ ออทิสติก เน็ดรู้สึกสงสารเด็กเหล่านั้น แต่
เน็ดจะต่างกับเด็กออทิสติกตรงที่ทนเสียงดังได้ ไม่ว่าเสียงพูด
หรือเสียงรถดัมพ์ที่แล่นเข้ามาในบริเวณบ้าน ซึ่งเป็นร้านขาย
เครื่องก่อสร้าง ไม่ได้มีสมาธิสั้นอย่างเด็กออทิสติก เพราะ
สามารถต่อเครื่องบินได้สำเร็จ เข้าสังคมและสร้างความสัมพันธ์
กับคนอื่นๆ ได้ ไม่เหมือนเด็กออทิสติกอีกเหมือนกัน และ
เด็กออทิสติกก็ไม่ได้มีปัญหาการพูดทุกคนไป แต่การที่ครูไม่
เข้าใจสภาวะของเด็ก คิดว่าเด็กเป็นออทิสติก ต้องให้กินยา
จึงจะหายและคิดว่าเป็นเด็กมีปัญหาของโรงเรียน สร้างความ
กดดันให้พ่อแม่มากพอสมควร
ต่อมาครอบครัวมีสมาชิกใหม่เป็นลูกสาวชื่อ น้องเบนซ์
พี่ไม่พูด น้องยังไม่พูดอีก สร้างความทุกข์ให้พ่อแม่ทวีคูณ
บางครั้งผู้เป็นพ่อถึงกับน้ำตาคลอเบ้า นั่งมองดูลูกเล่นกันด้วย
ความรู้สึกใจจะขาด พยายามหาเทคนิคทุกวิถีทางที่จะทำให้
ลูกมีพัฒนาการทางภาษาอย่างคนอื่นๆ เช่น หาซีดีสอนหนังสือ
ทำให้หนูน้อยทั้งสองทอง A-Z ได้ตั้งแต่ก่อนเข้าโรงเรียน จน
แนะนำเพื่อนๆ ได้ หรือซีดีร้องเพลงเพื่อให้ลูกร้องตามท่อน
ที่ชอบ กว่าเม็ดจะเรียก “ป่า” เมื่อมีอายุสี่ขวบ พูดตามน้อง
คนเล็กที่มีอายุขวบเศษแล้ว ตามด้วยคำว่า “มาม
พ่อและแม่พาเบนซ์ไปหาหมอที่มหาวิทยาลัยศรีนครินทร
วิโรฒขอนแก่น ซึ่งใช้คอมพิวเตอร์ตรวจเหมือนที่ออสเตรเลีย
โดยมีของเล่นเป็นอุปกรณ์การทดลอง หมอเอาหูฟังใส่หูของ
เบนซ์ พอหมอเรียกชื่อเบนซ์ที่หูซ้าย เบนซ์หันไปทางซ้าย
และพอทำเสียงแปลกๆ ทางขวา เบนซ์รีบหันไปทางขวาทันที
แสดงว่าเบนซ์ไม่ได้หูหนวก พอจะทดลองว่าเบนซ์เป็นใบ้หรือ
ไม่ หมอให้เบนซ์กินยานอนหลับและให้พ่อแม่ออกจากห้องไป
ผลปรากฏภายหลังว่าเบนซ์ไม่ได้เป็นใบ้
กาลเวลาผ่านไป สองพี่น้องยังไม่ค่อยพูดแตกต่างจากเด็ก
คนอื่นในวัยเดียวกัน เน็ดอายุสี่ขวบกว่า เบนซ์อายุสามขวบ
เมื่อน้องสาวคนเล็กเกิดคือมายด์ ที่ทำท่าว่าจะไม่ค่อยพูดอย่าง
พี่ๆ แต่จิรโรจน์เริ่มเอะใจว่า ตนเองมีส่วนผิดมาตั้งแต่ลูกคน
36
case study
37
กฏแห่งกรรม
เด็กพูดช้า