ข้อความต้นฉบับในหน้า
ชิดนีย์ เมืองแห่งสีสัน จุดหมายปลายทางของ
จิรโรจน์ โสภณอิทธิรัตน์ นักเดินทางทั่วโลกจาก
โคราช นี่เป็นครั้งที่ 3 แล้วที่เขาเยือนซิดนีย์ด้วย
เหตุผลที่ต่างจากครั้งแรกที่มุ่งท่องเที่ยวเพียงอย่าง
เดียว
3
ครั้งนี้เขาตั้งใจไปขอแซนดี้ หญิงสาวลูกครึ่งไทยจีนหน้าตา
ฉลาดเฉลียวคนหนึ่งแต่งงาน และพาเธอมาใช้ชีวิตร่วมกันใน
เมืองไทย หญิงสาวอยู่ในออสเตรเลียมาตั้งแต่เด็ก และทำ
งานในร้านคอมพิวเตอร์แห่งหนึ่งในซิดนีย์ เมื่อเธอตอบตกลง
เขารู้สึกดีใจมาก เพราะรู้สึกเหมือนเคยรู้จักเธอมานานแล้ว
จนอยากเป็นครอบครัวเดียวกัน
เน็ด ลูกชายคนแรกเกิดมาท่ามกลางความปิติยินดีของญาติ
พี่น้อง แต่เมื่อเสียงฮือฮาอ้อแอ้ของวัยทารกน้อยผ่านไป เด็ก
อื่นๆ ในวัยเดียวกันเริ่มหัดพูดแล้ว เน็ดก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะ
พูด ทุกคนเริ่มกังวลใจ กระตุ้นพ่อแม่ให้รีบพาลูกไปหาหมอ
มีแต่อากงเท่านั้นที่เฉยๆ บอกว่า “เดี๋ยวก็พูดได้” เพราะน้อง
ชายของอากงคนหนึ่งเริ่มพูดเมื่ออายุ 7 ขวบ ทำให้จิรโรจน์
สบายใจขึ้นมาบ้างที่บิดาไม่กดดันเขา
ในขณะที่เด็ก 2 ขวบทั่วไปเริ่มพูดไม่ชัดแบบตะกุกตะกัก
ได้ 2-3 คำ และเด็ก 3 ขวบพูดชัดขึ้นเป็นประโยค 3-4 คำ
สามารถเล่าเรื่องได้ พอ 4 ขวบเศษเด็กในวัยนี้โดยทั่วไป
จะช่างซักช่างถาม แต่เน็ดไม่ช่างซักช่างถามและไม่โต้ตอบกับ
ใครๆ เหมือนเด็กคนอื่น เขายังคงนิ่งเงียบ ไม่พัฒนาการ
ทางภาษาตามวัย สร้างความหนักใจให้พ่อแม่มากขึ้น ได้แต่
มองดูลูกน้อยด้วยความสงสาร เพราะไม่รู้จะช่วยอย่างไร
พาไปหาหมอฝรั่งที่ออสเตรเลียก็แล้ว หมอตรวจด้วยคอม
พิวเตอร์ ไม่พบว่าเห็ดหูหนวก ได้แต่สั่งไม่ให้เม็ดดื่มน้ำอัดลม
เพราะน้านี้ทําให้เด็กดื้อ
ความดื้อซนของเน็ดคงจะไม่เกี่ยวกับน้ำอัดลม ครูที่
โรงเรียนอนุบาลบอกว่าเม็ดดื้อมากและชนที่สุด คล้ายจะเป็น
เด็กมีปัญหาอันดับหนึ่งของโรงเรียน ความจริงเวลาเพื่อนรังแก
เน็ดพูดฟ้องครูไม่ได้ จึงเก็บความโกรธไว้ในใจ และจัดการ
34
case study
35
กฏแห่งกรรม