ข้อความต้นฉบับในหน้า
หัวเป็นคน บ้างตัวเป็นคน หน้าเป็นหมู คือเป็นหมูแค่หน้า
ไม่ได้เป็นทั้งหัว บ้างทั้งหัวและมือเท้าเป็นหมูแต่ตัวเป็นคน มี
สัดส่วนคือบางทีเป็นคน 70 % หมู 30 % หรือหมู 70 %
คน 30 % หรือคน 50 % หมู 50 % ผสมคละเคล้า กัน
ไปด้วยสัดส่วนสลับกัน 70:30, 60:40, 50:50, 20:80 ก็มี
ปนเปอยู่ในขุมเดียวกัน
เถ้าแก่มีสภาพตัว มือและเท้าเป็นคน หัวเป็นหมู นอน
หงาย มีเหล็กล็อกตรึงติดกับพื้น นายนิรยบาลสับข้อมือ สับ
แขน สับข้อเท้า สับขา สับโคนขา เหลือแต่ตัวกับหัวแล้วค่อยๆ
ผาชาแหละเอาอวัยวะข้างในออกมากอง แต่เถ้าแก่ก็ยังไม่ตาย
ทันที ไปตายตอนนายนิรยบาลเชือดคอ พอลมกรรมพัดมา
อวัยวะที่กระจัดกระจายเหล่านั้นรวมกันติด เถ้าแก่โดนฆ่าใหม่
ซ้ำๆ อย่างนี้นาน 20 ปีในเมืองมนุษย์ เท่าเวลาที่เถ้าแก่
ละโลกไป แต่เวลา 20 ปีเพิ่งผ่านไปได้ไม่นานในมหานรก
เถ้าแก่เกิดแล้วตายหลายครั้ง มีความเจ็บปวดเป็นล้านเท่าของ
เมืองมนุษย์ และจะต้องทนทุกข์ทรมานยาวนานถึงหนึ่งพุท
ธันดร เพราะนอกจากจะมีกรรมฆ่าหมูแล้ว เถ้าแก่ยังมีกรรม
อื่นๆ ที่จะต้องใช้ให้ครบทุกข้อ ทั้งดื่มสุราย้อมใจให้ฆ่า ผิด
ศีลกาเมสุมิจฉาจาร และเล่นการพนันอีกด้วย
เมื่อเถ้าแก่ใช้กรรมในมหานรกหมดแล้ว จะต้องไปใช้
กรรมต่อในขุมบริวารต่อไป จากนั้นจึงจะไปยมโลก แล้วอาจ
ไปเกิดเป็นอสุรกายหรือเปรตอย่างใดอย่างหนึ่ง จึงค่อยมาเป็น
สัตว์คือหมู ให้เขาฆ่าเท่าจำนวนขนหมูของแต่ละตัวมารวมกัน
หมดทุกตัวที่ตายเพราะเถ้าแก่ กระดูกจะกองสูงเป็นภูเขา พอ
หมดกรรมแล้วต้องเกิดเป็นหมู แล้วจะได้เกิดเป็นมนุษย์
แต่จะเป็นมนุษย์ที่มีอายุสั้น ตายด้วยโรคร้ายแรง ถูกฆ่าตาย
หรืออุบัติเหตุ
บุพกรรมของเถาแก
ภพในอดีต เถ้าแก่เคยเกิดตามแนวชายแดนของประเทศ
ครั้งหนึ่ง มีข้าศึกยกทัพเข้ามาปล้นราษฎรอย่างรวดเร็ว ฆ่าหมู่
ญาติทั้งหมดของเถ้าแก่ในชาตินั้น ไม่ว่าพ่อแม่ปู่ย่าตายาย ญาติ
พี่น้องทุกคน มีเถ้าแก่หนีเอาตัวรอดออกมาได้คนเดียว โดย
พกความโกรธแค้น ผูกพยาบาทจองเวรพวกปล้นฆ่าตั้งแต่
ชาตินั้นมา หารู้ไม่ว่าการที่เขาจะฆ่าได้ แสดงว่าเราต้องเคยไป
ฆ่าเขามาก่อน สลับกันฆ่าและผูกเวรกันเรื่อยมาจนถึงชาตินั้น
เมื่อเถ้าแก่ได้มาเจอสัตว์นรกที่หมดกรรมฆ่าสัตว์ต้องมาเกิด
ใหม่เป็นหมูให้คนฆ่า ที่คนต้องฆ่าหมู เพราะคนฆ่าผูกเวรและ
50
case study
51
กฏแห่งกรรม