ข้อความต้นฉบับในหน้า
ร้องไห้ส่งเสียงโวยวายว่า “เอาฉันมาที่นี่ทำไม? และไม่ยอม
ก้าวขา เจ้าหน้าที่ที่ยืนข้างๆ ต้องกระทั่งให้เดินต่อตามคน
ข้างหน้าที่ออกันแน่นเต็มลาน
ได้เวลาพญายมราชเรียกตัวเข้าไป ผู้คุมจับตัวพันตรี
ไพรัช ให้เดินไปคุกเข่าตรงหน้า ท่านถามว่า “เจ้าชื่ออะไร
นามสกุลอะไร อยู่ที่ไหน ให้รายงานตัว” แล้วถามว่า “การ
ฆ่าตัวตายเป็นบาป รู้หรือไม่? " พญายมราชให้โอวาทว่า
“ฆ่าตัวตายร้ายกว่าฆ่าตัวคนอื่นเขา เจ้านี่เข้าใจผิดนึก
ว่า ทำอย่างนี้จะเป็นการหนีทุกข์ เขาจะต้องหนีทุกข์กันด้วย
ปัญญา ทางหนีที่จะทำให้พ้นทุกข์เป็นวิธีของพระสัมมาสัม
พุทธเจ้า คือต้องทำจิตให้บริสุทธิ์ด้วยทาน ศีล ภาวนา มัน
จึงจะพ้นทุกข์ แต่นี่เจ้ามันมีโลภะ โทสะ โมหะ แรงกล้า
โมหะนี่มันมืด ไม่รู้เลยว่าอะไรเป็นอะไร ไม่รู้เรื่องพวกนี้เลย
คนที่ฆ่าตัวเองได้ มันต้องมีโทสะอย่างแรงกล้า เจ้าจึงต้องมา
อยู่ตรงนี้ซึ่งเป็นยมโลก ที่เจ้ามาเพราะเจ้าฆ่าตัวตาย เจ้าหน้าที่
ที่นี่เขาไม่อยากจะไปเอาเจ้ามาหรอก แต่เจ้าทำอย่างนี้ เขาจึง
ต้องไปเอามา"
จากนั้น พญายมราชถามสุวาลเลขา ผู้มีหน้าที่ควบคุม
บัญชีหนังสัตว์บันทึกกรรมชั่วของผู้ตาย นอกจากกรรมฆ่าตัว
ตายแล้ว ยังทำกรรมอื่นๆ อีก ทำผิดศีลครบทั้ง 5 ข้อ เริ่ม
จากปาณาติบาต ฆ่ามนุษย์และสัตว์ให้ตายด้วยคมกระสุนปืน
ความดีข้อหนึ่งของพันตรี ไพรัช ตั้งแต่ยังมีชีวิตอยู่คือ
เขาจะไม่ปฏิเสธสิ่งที่เขากระทำลงไป และยอมรับผิดอย่าง
องอาจสมเป็นชายชาติทหาร ถึงแม้จะรับผิดหมดทุกข้อใน
ยมโลกว่า "ใช่" ก็ตาม แต่รับด้วยท่าทีพรั่นพรึง ในที่นั้นไม่
มีใครทำผิดแล้วจะไม่รับผิด เพราะภาพจะปรากฏขึ้นให้เห็น
ตรงหน้า ตามข้อความในบัญชีดำทุกประการ
เมื่อนักโทษในยมโลกยอมรับผิดหมดทุกกระทง พญา
ยมราช จึงมีคำสั่งให้รับโทษในยมโลกถึงพันปี่ยมโลก แล้ว
ให้เคลื่อนย้ายไปรับโทษที่ขุมอื่นต่อไปอีก จนครบบาปกรรม
ที่ทํามา
สิ้นเสียงพญายมราช เจ้าหน้าที่ไม่รอช้า ฉุดกระชากลาก
ตัวเขาไปถึงในแดนฆ่าตัวตาย มีนักโทษที่ยิงตัวตาย กระโดด
น้ำตาย กระโดดตึกตาย กระโดดให้รถชนตาย กินยาตาย
ผูกคอตาย มากมายหลากหลายกำลังทุกข์ทรมานอยู่ในที่นั้น
อดีตนายทหารไทยผู้นี้ยิงตัวตาย ทำอย่างไรย่อมได้อย่าง
นั้น วิบากกรรมบันดาลให้ปืนบังเกิดขึ้นในมือแล้วยิงตัวเอง
โป้ง! ตายแล้วฟื้นขึ้นมาใหม่อย่างรวดเร็ว แต่คราวนี้พันตรีไพรัช
26
case study
27
กฏแห่งกรรม
"ยิงตัวตาย"