เส้นทางการบวชและการปฏิบัติธรรม : หน้า 43/112

เลย เพราะเกิดมาในครอบครัวที่ยากจน เป็นลูกชาย คนโตที่มีน้องอีกหลายคน ต้องช่วยโยมพ่อโยมแม่ ทำงานมาตั้งแต่ยังเด็ก และเมื่อเรียนถึงแค่ ม.๒ ก็ จำเป็นต้องเสียสละลาออกจากโรงเรียนมาช่วยโยมพ่อ โยมแม่ ซึ่งมีอาชีพปลูกผักขาย อาตมาช่วยทางบ้าน ทำงานอย่างเต็มกำลัง จนวันเวลาล่วงเลยไปจนใกล้ ๒๓ ปี อาตมายังคงปลูกผักขายที่ตลาดเหมือนเดิม แต่ในระหว่างนั้นอาตมาเริ่มมองเห็นบางอย่างเปลี่ยน ไป คือ เห็นผู้ชายแมน ๆ รุ่นน้องที่อายุครบบวช เขาทยอยบวชตามวัดใกล้บ้าน อาตมาจึงเริ่มคิดอยาก จะบวชบ้าง เมื่อไปปรึกษาโยมแม่ก็ปรากฏว่า วันนั้น สองเราใจตรงกัน ท่านดีใจมากบอกว่า ขอแค่ลูกชาย แม่ได้บวช แม้ต้องกู้หนี้ยืมสินเท่าไรแม่ก็ยอม และ อีกไม่กี่วันต่อมาโชคดีก็เป็นของอาตมา เพราะโยมพ่อ ท่านไปตัดผมที่ร้านใกล้บ้าน ได้เจอหนังสือชวนบวช พอดี เพราะเจ้าของร้านเคยมาบวชในโครงการของวัด เขาบอกว่าเป็นโครงการที่ดีมาก ๆ มีลูกมีหลานให้ เมื่ออาตมาได้อ่านหนังสือนั้น พามาบวชเยอะ ๆ แล้วก็ตกลงบวชทันที เพราะไม่ต้องเป็นหนี้ในการ จัดงานบวชแม้สักบาทเดียว “ช่วงที่เข้าอบรมใหม่ๆ อาตมารู้สึกอึดอัดนิด หน่อย เพราะต้องปรับตัวหลายอย่าง แต่มาคิดดูอีกที ก็คิดได้ว่า หลายอย่างที่ฝืน ทุกอย่างที่ฝึก สุดท้าย ประโยชน์ก็เกิดกับตัวเรา จึงปรับใจใหม่ เมื่อปรับตัว ได้ก็เริ่มมีความสุขมากขึ้น เมื่อใจสบาย ผลการ ปฏิบัติธรรมก็พลอยก้าวหน้าไปด้วย จากที่เคยนั่งได้ แค่ ๕-๑๐ นาที แล้วต้องลุก ก็เริ่มนั่งได้นานขึ้น และมีความสุขกับการนั่งสมาธิ จนวันหนึ่งอา งอาตมา นั่งโดยเริ่มจากการนึกทบทวนบุญของตัวเองแล้วก็ รู้สึกว่ามีแสงสว่างเหมือนแสงจันทร์ปรากฏขึ้นที่กลาง ท้อง แล้วก็เห็นดวงแก้วใสขนาดเกือบเท่ากำปั้นมี รัศมีรอบ ๆ ค่อย ๆ ขยายใหญ่ออกไปเรื่อยๆ อาตมา มีความสุขมาก ๆ สุขจนไม่อยากลุกจากที่ “เมื่ออาตมาได้มาอบรมอยู่ที่วัด หลวงพ่อได้ เมตตามาให้กำลังใจและมานำนั่งสมาธิทำให้อาตมา นั่งสมาธิได้ดีขึ้น โดยตอนเริ่มนั่งก็นึกทบทวนบุญ ทุกบุญด้วยความปลื้ม ปลื้มจนสว่างที่กลางท้อง แล้ว อาตมาก็นึกถึงดวงแก้วพร้อมกับท่อง “สัมมาอะระหัง สักพักดวงแก้วก็ค่อย ๆ เล็กลง ๆ จนเล็กมาก ๆ แล้วองค์พระก็ผุดขึ้นมาแทนอาตมาเห็นองค์พระแบบ