ประสบการณ์การบวชที่วัดพระธรรมกาย : หน้า 44/112

ท็อปวิวตั้งแต่เศียรจนเต็มองค์ ตอนหลังเห็นองค์พระ ได้รอบด้านเลย เป็นองค์พระที่ใสเกินเพชร ใสเกิน แก้ว ซึ่งตอนแรกขนาดใหญ่เท่าตัว แล้วก็ค่อย ๆ ขยายออกไปเรื่อย ๆ จนคลุมวัด คลุมประเทศ คลุม โลก และยังขยายออกไปไม่มีที่สิ้นสุด แม้จะลืมตา ก็ยังเห็นชัด ๘๐ เปอร์เซ็นต์ “อาตมาจะตั้งใจนั่งสมาธิให้มากขึ้น เพราะอยาก จะเป็นบุคคลที่โชคดีแบบไม่มีที่สิ้นสุดกับการที่จะ ได้ไปเดินธุดงค์สถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์ และจะใช้โอกาสของชีวิตที่ได้บวชสร้างบารมีในครั้งนี้ ตักตวงบุญติดตัวไปให้มากที่สุด” พระโอภาส ปโยโค จากศูนย์อบรมวัดพระธรรมกาย ปัจจุบันอบรมเป็นพระนวกะ “อาตมามาบวชที่วัดพระธรรมกายครั้งนี้เป็น ครั้งที่ ๒ แล้ว แต่การบวชครั้งแรกของอาตมาในรุ่น เข้าพรรษาเมื่อปีที่แล้วนั้นเกิดขึ้นเพราะเหตุจำเป็น และจำใจ เนื่องจากโยมพ่อป่วยหนัก โยมพี่สาวบอก ว่ามีเพียงทางเดียวที่จะช่วยโยมพ่อได้คือ ต้องบวช เอาบุญให้ท่าน อาตมาจึงได้มาบวช ซึ่งตอนนั้นชีวิต ก็ถือว่ากำลังจะไปได้สวย ทุกอย่างกำลังรุ่ง เมื่อ มาบวชด้วยความไม่ได้ตั้งใจ อาตมาก็เลยอยู่ใน โครงการแบบไม่ได้ตั้งใจอยู่ไปด้วย คือพระพี่เลี้ยง ให้ทำอย่างหนึ่ง อาตมาก็ไปทำอีกอย่างทำนองนั้น แต่เมื่อจบโครงการแล้ว อาตมาก็เริ่มรู้สึกศรัทธา เพราะโยมพ่อหายป่วยจริง ๆ หลังจากลาสิกขา ออกไปแล้ว ลึก ๆ ในใจนั้น อาตมารู้สึกเสียดาย ชีวิตในเพศสมณะมาก จึงได้อธิษฐานจิตกับหลวงปู่ ว่า ขอให้มีบุญได้มาบวชอีกครั้ง “จากนั้นอาตมาก็ประมวลเอาประสบการณ์ จากการบวชครั้งแรก เรียนรู้ความผิดพลาดและ ข้อบกพร่องของตัวเอง และเตรียมกาย วาจา ใจ เก็บตัวอยู่ตลอด ๕ เดือน จนได้มาบวชในครั้งนี้ ด้วยความศรัทธาและตั้งใจเกินร้อย เมื่อบวชแล้วก็ ทำทุกอย่างอย่างเต็มที่ด้วยความเต็มใจ ไม่หลบ ไม่เลี่ยง บุญหยาบก็ตั้งใจทำแบบสุดเฉียบ ส่วนบุญ ละเอียดก็ตั้งใจนั่งสมาธิ เวลารับบุญอาตมาพยายาม ตรึกธรรมะไปด้วย ช่วงแรกที่นั่งสมาธิก็ได้อารมณ์ สบาย เห็นความสว่าง นิ่ง ตัวเบาขยาย จนมาถึง ช่วงที่ทุกคน ทุกรูป ได้ร่วมแรงร่วมใจปกป้องวัดจาก อุทกภัย อาตมาปลื้มมาก แต่ที่ปลื้มกว่าก็คือ มี ๆ โอกาสได้เป็นตัวแทนรับขนมจากมือหลวงพ่อ ได้เห็น หลวงพ่อใกล้ วันนั้นเอง เมื่อเสร็จภารกิจแล้ว อาตมาจึงชวนเพื่อนสหธรรมิกไปเดินเวียนประทักษิณ รอบมหาธรรมกายเจดีย์ฉลองความปลื้ม ระหว่างที่ เดินไปใจก็น้อมมหาธรรมกายเจดีย์มาไว้ที่กลางท้อง ประคองไปเรื่อย เดินไปได้สักพัก ก็รู้สึกว่าเสียง ทุกอย่างรอบตัวเริ่มเบาลง ๆ มหาธรรมกายเจดีย์ที่ น้อมมาเป็นนิมิตก็เริ่มสว่างขึ้น จนไม่ต้องหันไปดูของ ๆ จริงเลย แล้วอาตมาก็เห็นองค์พระเหมือนบนเจดีย์ “วันแรก ๆ อาตมานั่งวางใจสบาย ๆ ยังไม่ทันได้ กำหนดอะไรเลย ก็เห็นความสว่างเต็มท้องแล้ว แล้วก็เห็นจุดที่ใสสว่างกว่าอยู่กลางความสว่างนั้น แล้วอาตมาก็เห็นดวงแก้วใสขนาดเท่าแตงโม ผลย่อม ๆ สักพักองค์พระก็ค่อย ๆ ผุดขึ้นมา” ๆ ๔๒