ความจริงจังและสัจจะในงานและธรรมะ : หน้า 68/112

๖๖ เมื่อนำมาวัดดูความกว้างความยาว เห็นว่าพอเหมาะพอดี แต่พอนำไปห่ม นำไปซักทำความสะอาด ผ้าก็หดตัว สบงจีวรผิดรูปผิดร่างไปจนหมด ก็เลยกลายเป็นของไม่น่าใช้ขึ้นมา คุณยายท่านไม่มองข้ามปัญหานี้ท่านจึงลงมาดูแลกำกับงานเอง ท่านกำหนดแม้กระทั่งเนื้อผ้า แล้วต่อมาก็กำหนดวิธีเย็บ วิธีย้อม ว่าจะต้องทำอย่างไรจึงจะได้ผล จึงจะใช้งานได้คงทน จากนั้น ก็มาดูเรื่องสี โบราณเขาใช้สีที่ทำจากพวกยางไม้ ผลไม้ แก่นไม้ แล้วเอามาย้อม ปรากฏว่าสีไม่ สม่ำเสมอ เมื่อย้อมแต่ละครั้ง แม้จะเป็นแก่นไม้ชนิดเดียวกันสีก็ไม่สม่ำเสมอกัน เช่น เอาแก่นขนุน มาย้อม ถ้าแก่นขนุนอายุไม่เท่ากัน ก็จะทำให้สีไม่เสมอกัน หรือแก่นขนุนต่างพันธุ์กัน สีก็ไม่ไปด้วยกัน เพราะฉะนั้น ได้จีวรมาครั้งหนึ่ง ได้สองมาอีกครั้งหนึ่ง ได้สังฆาฏิมาอีกครั้งหนึ่ง ปรากฏผ้าไตรจีวร สามผืน สีไม่เหมือนกันเลย พอห่มแล้วปรากฏว่ากลายเป็นหลวงพ่อ ๓ สี ซึ่งดูแล้วไม่น่าเลื่อมใส ศรัทธา คุณยายท่านพากเพียรทดสอบเรื่องสีจีวรอยู่หลายปีกว่าจะลงตัวได้ นี่คือตัวอย่างความ จริงจังที่คุณยายมีต่องาน ไม่ว่าชิ้นเล็กชิ้นใหญ่ถ้าทำแล้วต้องดีและต้องเสร็จ ๓ บุคลิกลักษณะที่ ๓ มีสัจจะต่อธรรม คือจริงแสนจริงด้วยชีวิตต่อธรรมะของพระสัมมา สัมพุทธเจ้า คุณยายท่านจริงแสนจริงล้านจริงกับการปฏิบัติธรรม เมื่อท่านอายุ ๒๐ กว่าปี ท่าน ตัดสินใจออกจากบ้านไม่คิดถึงอนาคตใด ๆ ขอให้มาถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำก็แล้วกัน จะได้ศึกษาวิชชาธรรมกาย จะได้ไปตามหาพ่อของท่านที่ละโลกไปแล้ว ท่านมีความจริงจังจริงใจ อย่างชนิดจริงแสนจริงล้านจริง แม้ว่าพ่อของท่านตายไปแล้ว ไม่ว่าจะไปเกิดอยู่หนใด ท่านตั้งใจ ว่าต้องตามไปเจอให้ได้ ดังนั้น แม้ท่านมีอายุเพียง ๒๐ กว่าปี และเป็นหญิงสาวที่ไม่เคยออกจาก บ้านไปไหน แต่เมื่อถึงคราวจะไปเรียนธรรมะเพื่อจะตามหาพ่อให้พบ ท่านก็ตั้งใจทำอย่างเอา ชีวิตเป็นเดิมพัน ท่านหาทางดั้นด้นไปจนถึงวัดปากน้ำ แล้วในที่สุดท่านก็ได้เรียนธรรมะ ได้ศึกษา วิชชาธรรมกายกับพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำ แล้วก็สามารถไปตามหาพ่อของท่านที่ละโลก ไปแล้วได้สมใจจริง ๆ คุณยายท่านเกิดจากพื้นฐานคุณธรรมข้อสัจจะนี้ ทำให้ท่านมีธรรมะแก่กล้าพอที่จะเป็น ต้นแบบคุณธรรมให้กับพวกเราได้จนกระทั่งถึงทุกวันนี้ ท่านฝึกฝนอบรมตนมาด้วยฤทธิ์แห่งความ มีสัจจะของท่าน คือท่านจริงใจต่อบุคคล จริงจังต่อการงาน จริงแสนจริงต่อธรรมะของพระพุทธองค์ โลกนี้จึงได้มีวัดพระธรรมกายกำเนิดขึ้นมา จึงได้มีพวกเราทั้งที่เป็นพระภิกษุเป็นสามเณร เป็นอุบาสก เป็นอุบาสิกา ซึ่งต่างก็เป็นชาววัดที่ตั้งใจมาประพฤติปฏิบัติธรรมกันอยู่ที่นี่ นี่ก็เป็นผลแห่งความจริง แสนจริง หรือจริงด้วยชีวิตของท่าน ในการที่จะดำรงรักษาธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ให้อยู่คู่กับโลกต่อไปนานแสนนาน เพราะฉะนั้น โดยสรุปแล้วบุคลิกของคนที่มีสัจจะ ก็คือ คนที่จริงใจต่อบุคคล จริงจังต่อ การงาน จริงแสนจริงต่อการทำความดีอย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพัน เหมือนดังที่คุณยายอาจารย์ท่าน ประพฤติปฏิบัติเป็นต้นแบบคุณธรรม จนสามารถสร้างวัดพระธรรมกายไว้ให้พวกเราและชาวโลก ได้มาปฏิบัติธรรมร่วมกันในวันนี้นั่นเอง