ข้อความต้นฉบับในหน้า
แต่... นั ก ส ร้ า ง บ า ร มี 4
MM
๑
๓๗
อย่าเอาเขามาชมตอนเที่ยงตอน บ่าย ไม่อย่างนั้นนอก
จากเขาจะไม่ร่วมทำบุญแล้ว เดี๋ยวจะบ่นเอาด้วย เพราะ
ต้องออกกลางแดด พอนั่งเรือเที่ยวเดียวเท่านั้นแหละ
ผู้ที่มาทั้งหมดได้ทุ่มเทช่วยสร้างวัดเป็นการใหญ่เลย
หลังจากนั้นมา ไม่ว่าหลวงพ่อธัมมชโยท่าน จะ
นึกเรื่องอะไร สั่งเรื่องอะไรมา ผลสำเร็จมันได้เกิดขึ้นมา
ทันตาเห็นตามลำดับๆ ทุกคนก็เกิดความเชื่อมั่น โดย
เฉพาะเชื่อมั่นในศีล เชื่อมั่นในสมาธิ และเชื่อมั่นใน
วิชชาธรรมกาย
เมื่อเชื่อมั่นก็ชวนกันนั่งสมาธิมากขึ้น พอนั่งสมาธิ
มากเข้า ใจก็ไม่วอกแวกไปคิดเรื่องอื่น มันผูกติดคิดอยู่
แต่เรื่องงาน กับเรื่องบุญสร้างวัด ก็เลยมีลักษณะการ
ทำงานชนิดที่เรียกว่า เอาหัววางเขียง หรือเอาชีวิตเป็น
เดิมพันร่วมกันทั้งวัด อย่างอื่นนอกนั้น ไม่สามารถ
กล้ำกรายเข้ามาในใจเลย
เพราะใจไม่มีเวลาไปคิดเรื่องอื่น ใจเลยใส ไป
ตลอด และเพราะใจใสๆ โครงงานที่ดีๆ ก็เกิดขึ้นตาม
มาเป็นระลอกๆ เราก็ทุ่มเททำกันเข้าไป จนกระทั่งเป็น