การฝึกความรับผิดชอบในงานประดิษฐ์ดอกไม้ : หน้า 82/171

M ๔๒ แต่... นั ก ส ร้ า ง บ า ร มี ๑ มิฉะนั้น แม้เป็นเศรษฐีก็ต้องล้มละลาย แม้เป็น วัดก็อาจร้างได้เหมือนกัน เรารู้อย่างนี้ แต่เราเคยคิดจะ ฝึกคนให้มีความรับผิดชอบสูงขนาดนั้นกันบ้างหรือเปล่า? เราเป็นพระเป็นเณรอยู่ด้วยกัน โอกาสที่จะตาม ชี้แนะเคี่ยวเข็ญกันเองยังพอมี แต่เจ้าหน้าที่อาสาสมัคร เราจะไปจำไขอะไรเขามาก ก็ไม่ได้ แม้เขาทำงานทั้งๆ ขว้างๆ เราไปว่าเขาเข้า ก็จะถูกตัดพ้อว่า “มาทำให้นี่ก็ ดีแล้ว จะเอาอะไรกันนักกันหนา” เราจะเจอปัญหาแบบนี้ หลวงพ่อก็ต้องหาวิธีฝึกว่าทำอย่างไร เวลา ของ หายให้รีบหา ก็สังเกตว่าเวลาเจ้าหน้าที่มาจัดดอกไม้ ถ้า คนไม่รอบคอบ เขาก็จะตัดเอาส่วนใบ ส่วนกิ่งที่ไม่ ต้องการโยนสุมๆ กองเอาไว้ พอกองสูงมากขึ้นมันก็ ล้มลงกลบมีด กลบกรรไกร กลบเครื่องไม้เครื่องมือต่างๆ ไว้หมด กว่าจะช่วยกันทำงานเสร็จ ก็ดีหนึ่งตีสอง พอ จัดดอกไม้เสร็จแล้ว ความที่รีบเก็บกวาดขยะ ก็เลยกวาด มีด กวาดกรรไกร ลงถังขยะหมด ในที่สุดก็ได้พบว่าทุก ครั้งที่มีการจัดดอกไม้ อุปกรณ์ประเภทมีด กรรไกร มักหายไปเป็นจำนวนมากทุกที่