การตัดสินใจที่ทำให้เกิดความดี : หน้า 93/171

แต่... นั ก ส ร้ า ง บ า ร มี 4 ๑ ແຕ ดูเบาว่าคนอื่นผิดอย่างนี้ ชั่วอย่างนี้แม้ยิ่งกว่าเราก็มีถมไป หากใครเป็นอย่างนี้ ไม่ช้าความวิริยะอุตสาหะที่จะทำความดี ที่จะแก้ไข ตัวเองก็จะหายหดหมดไป ทำผิดไปครั้งหนึ่งแล้ว ก็ยังจะฝืนผิดซ้ำอีกไม่รู้จบอยู่นั่นแหละ กลายเป็นพระ เลวเณรเลวไปในที่สุด นิสัยสำคัญที่ว่านี้ก็คือ ต้องฝึก ตนเองให้เป็นผู้ที่สามารถ “ตัดสินได้ และตัดใจลง ตัดสินได้ คือ ต้องศึกษาและสะสมความรู้ความเข้าใจ ธรรมะให้มาก จนกระทั่งพอจะชี้ขาดลงไปได้ว่าอะไรถูก อะไรผิด อะไรดี อะไรชั่ว อะไรบุญ อะไรบาป อะไรควร อะไรไม่ควร ในทุกแง่มุมที่ต้องเข้าไปเกี่ยวข้อง ไม่ว่าจะ โดยตรงหรือโดยอ้อม กล้าตัดใจลง คือ ไม่ว่าจะมีเรื่องราวงานการน้อย ใหญ่อะไรผ่านเข้ามาในชีวิตในหน้าที่ ถ้าเกี่ยวข้องหรืออยู่ ในความรับผิดชอบของตัวเอง เมื่อตัดสินแล้วต้องลงมือ ทำตามที่ตัดสินนั้นทันที จะต้องตัดใจให้ลงอย่างรอบคอบ และไม่ลังเล ไม่รีรอผัดวันประกันพรุ่งอีกต่อไป แน่นอน เนื่องจากเรายังไม่หมดกิเลส แรกๆ อาจตัดสินผิดไปบ้าง ตัดใจทำช้าไปบ้างก็ไม่เป็นไร แต่ต้อง กล้าตัดสิน เพราะถ้าไม่กล้าตัดสินจะกลายเป็นคนโลเล จดๆ จ้องๆ ไม่ยอมตัดใจทำในสิ่งที่จะทำให้ตนเองมีคุณธรรม