การทำบุญและผลกรรมในชีวิตหลังความตาย : หน้า 6/124

ไม่สนใจเข้าวัดฟังธรรม แต่ชอบฆ่าสัตว์ทำอาหาร ก่อนตายใจเศร้าหมอง ตายแล้วบุญไม่ชัดกรรมก็ ไม่แจ้งนัก จึงถูกยมทูตนำไปที่ยมโลก เมื่อผ่านการ ไต่สวนจากพญายมราชแล้ว จึงถูกส่งให้ไปเสวยทุกข์ อยู่ในอุสสทนรก แต่ในช่วงที่ว่างจากการถูกทรมาน แวบหนึ่งนั้น ได้พิจารณาเห็นเปลวไฟใหญ่ไหวไป ไหวมา เสียงดังพบพับ ๆ ก็พลันนึกถึงผ้าจีวรโบก สะบัดที่ตัวเองถวายพระลูกชาย ด้วยจิตที่เป็นกุศล บุญทำงานเต็มที่ ทำให้สัตว์นรกพ้นจากทัณฑ์ทรมาน เลื่อนจากอัตภาพของสัตว์นรกไปบังเกิดในสวรรค์ ชั้นดาวดึงส์ นับเป็นอานุภาพแห่งบุญที่อัศจรรย์ยิ่ง ต้องถือว่าหนึ่งในล้าน ๆ คนที่เมื่อตกลงไปในนรกแล้ว จะสามารถหลุดพ้นจากอบายภูมิขึ้นมาได้ เพราะ ส่วนใหญ่มีแต่ต้องเสวยทุกข์ไปจนกว่ากรรมนั้นจะ สิ้นสุดลง นอกจากนี้ ยังมีอีกท่านหนึ่ง ในอดีตเคยเป็น อำมาตย์ เป็นคนฉ้อราษฎร์บังหลวง พิจารณาคดี ๑ ด้วยความลำเอียง แต่ด้วยบุญที่เคยเอาดอกมะลิ หม้อ ไปบูชาพระมหาเจดีย์ แล้วได้แบ่งส่วนบุญให้ แก่พญายมราช เมื่อตายไปแล้วได้ถูกควบคุมตัวไป พิจารณาโทษในยมโลก แม้พญายมราชจะเตือนให้ นึกถึงบุญก็นึกไม่ออก เพราะบาปมันบังใจเอาไว้ พญายมราชจึงตรวจดูเอง แล้วเตือนให้ได้สติว่า “ยังจำได้ไหม ท่านเคยบูชามหาเจดีย์ด้วยดอกมะลิ ๑ หม้อ แล้วยังอุทิศส่วนกุศลให้กับเรา” อำมาตย์ ท่านนี้จำกุศลกรรมของตัวเองได้ จึงมีใจเลื่อมใส พอจิตเลื่อมใสเท่านั้น ก็ได้ไปบังเกิดในเทวโลกทันที เราจะเห็นว่า การชิงช่วงระหว่างใจหมองกับ ใจใสมีอยู่ตลอดเวลา เราต้องฝึกทำใจให้ใส ๆ อย่า ให้หมอง และอย่าให้อกุศลมาครอบงำจิตใจของเรา ได้ การจะทำเช่นนี้ได้ต้องหมั่นสั่งสมบุญอยู่เป็นนิจ ชำระกาย วาจา ใจให้บริสุทธิ์ และเมื่อทำบุญอะไร ไว้แล้ว ก็ให้หมั่นตรึกระลึกนึกถึงเรื่อย ๆ ให้ใจอยู่ ในบุญ อย่าไปนึกถึงบาป การทำความดีนั้นต้องทำ