การฟื้นฟูชีวิตหลังอุทกภัย : หน้า 98/124

๙๖ 00 มม เม เรื่อง : โค้ก อลงกรณ์ (www.banyaibook.com) outrym หลังนำลด อุทกภัยครั้งใหญ่ในประเทศตั้งแต่กลางปี พ.ศ. ๒๕๕๔ ที่ผ่านมา ทำให้การดำเนินชีวิตเป็นอัมพาต ขยับเขยื้อน ทำอะไรไม่ได้ แม้พอจะเคลื่อนไหวกระดุกกระดิกได้บ้าง แต่ก็ไม่คล่องตัวเหมือนปกติ สิ่งที่ทำได้คือ อดทนและรอเวลา ด้วยความหวังว่า เมื่อน้ำเริ่มลดระดับลง เราจะค่อย ๆ แข็งแรงขึ้น อีกครั้ง ชีวิตเราก็จะได้เริ่มเคลื่อนไหวกันต่อ ตรงนี้มันเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของมนุษย์เรา ที่รู้จักจังหวะชีวิต ว่าควรจะออกแรงช่วงไหน ที่จะผลักดันให้ชีวิตดำเนินต่อไป หลังจากที่น้ำเริ่มลด ผมผ่านร้านอาหารตามสั่ง ร้านตั้งอยู่ริมถนนเส้นบางขันธ์คลองหลวง เคยแวะเข้าไปทาน หลายครั้ง เป็นร้านเพิงสังกะสี สภาพร้านนอกจากเสียหายจากน้ำท่วมแล้ว ยังเจอคลื่นจากรถบรรทุกที่วิ่งผ่าน โถมปะทะทุกวัน ร้านจึงบอบช้ำยับเยิน และทุกร้านแถวนั้นเป็นเช่นนี้เหมือนกันหมด หลังน้ำลดหมดแล้ว ได้ผ่านไปอีกครั้ง เห็นคนนั่งกินเต็มร้าน บรรยากาศการค้าขายกลับมาคึกคักดังเดิม น่าแปลกที่มีร้านนี้เพียงร้านเดียวที่พร้อมให้บริการก่อน ในขณะที่ร้านอื่นยังปรับปรุงซ่อมแซมไม่เสร็จ การที่ร้านนี้ฟื้นคืนชีพอย่างรวดเร็ว คงเพราะเจ้าของร้านใช้เวลาช่วงที่ธุรกิจจมอยู่ในน้ำ โผล่ขึ้นมาสำรวจและประเมินความเสียหายล่วงหน้า เตรียมวางแผนปรับปรุงสภาพร้าน โต๊ะเก้าอี้นั่ง ข้าวของในครัว อุปกรณ์ต่าง ๆ อะไรต้องทิ้ง ซ่อม หรือหาซื้อใหม่ เตรียมหาทุน เตรียมกำลังลูกน้องให้พร้อม ที่สำคัญคือการรู้จักจัดลำดับความสำคัญ อะไรควรทำก่อน ทำหลัง เพื่อดำเนินการได้ทันทีที่น้ำลด ได้ไม่ยาก เช่นเดียวกับการจัดการกับชีวิต หากภาวะปกติที่ไม่ยุ่งยากซับซ้อน ลำดับขั้นตอนทำก่อนหลัง เราจัดการ แต่หากเป็นช่วงที่มรสุมกระหน่ำเข้ามาในชีวิต ปัญหามากมายทะลักดั่งทำนบกั้นน้ำแตก จะตัดสินใจ อย่างไร จะออกไปกั้นทำนบก่อน หรือควรจะรีบขนของขึ้นข้างบน จะโทร.ขอความช่วยเหลือ จะต้องอพยพ คนในบ้าน หรือจะคว้าอะไรติดตัวออกมาไว้ก่อน ยามฉุกละหุกเช่นนี้ ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะจัดการในทุกอย่าง ได้พร้อมกัน