ข้อความต้นฉบับในหน้า
57
จะทำให้เราเป็นที่รักของผู้คนอย่างไร เราได้เห็นตัวอย่างจากแม่เสมอ แม้เมื่อยามที่พวกเราเหน็ดเหนื่อย
หรือท้อแท้กลับมา แม่คนนี้ คือผู้ที่คอยปลอบโยนให้กำลังใจ และคอยชี้แนะสิ่งต่าง ๆ ให้ จนพวกเราเอง
เกิดกำลังใจที่จะต่อสู้กับอุปสรรคในชีวิต ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นสิ่งที่แม่ได้ทำให้เห็นตลอดมา
ๆ
คุณธรรมอีกสิ่งหนึ่งที่กลายเป็นความประทับใจของลูกทุกคน คือความกตัญญูกตเวที แม่ของลูก
จะเทิดทูนบูชา ให้ความเคารพต่อบุพการีและผู้มีพระคุณเสมอ และแม่ก็ปลูกฝังคุณธรรมนี้ให้เกิดขึ้นกับพวกเรา
ทำให้เรามีอุปนิสัยที่ดีงามนี้ติดตัวไปด้วย พวกเราตระหนักดีว่าทุกถ้อยคำที่แม่พร่ำสอน ได้กลั่นผ่านดวงใจ
แห่งความหวังดี เป็นถ้อยวจีที่ชี้แนะหนทางชีวิต ทำให้พวกเราได้เดินไปบนหนทางที่ถูกต้องดีงามเรื่อยมา
ลูกหวังให้แม่เป็นดั่งร่มไทรใหญ่ ให้ลูกได้พักพิงใจในยามท้อแท้ อยากให้แม่คอยปลอบประโลมเหมือนดั่งเช่นเคย
แต่สิ่งที่ลูกหวังคงไม่มีวันเป็นจริงอีกแล้ว
อัตภาพความเป็นมนุษย์นี้ช่างสั้นนัก ดั่งหยดน้ำค้างบนปลายยอดหญ้า เมื่อต้องแสงอันแรงกล้า
ของพระอาทิตย์ ก็ต้องแห้งเหือดหายไป ชีวิตมนุษย์ก็เช่นกัน เมื่อเกิดมา สุดท้ายก็ต้องลาลับดับสูญ แม่ของลูก
ตระหนักในเรื่องนี้ ตลอดชีวิตของท่านจึงสั่งสมบุญทุกบุญไม่เคยขาด เพราะรู้ว่ามีเพียงบุญเท่านั้นที่จะเป็นที่พึ่ง
ให้กับชีวิตหลังความตายได้ แม้วันนี้ท่านจะจากเราไปแล้ว แต่ภาพแห่งการสร้างความดีของแม่จะยังคงอยู่
ในความทรงจำของลูกทุกคนตลอดไป
ขออำนาจบารมีธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ รวมกับบุญบารมีที่คุณแม่
จงดลบันดาลให้คุณแม่ได้สถิตย์ในทิพยวิมานอันประเสริฐ เสวยทิพยสุข
และลูกหลานได้กระทำไว้ดีแล้ว
ในสัมปรายภพให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไปเทอญ