ข้อความต้นฉบับในหน้า
82
7.3 รู้รอบตัวเรื่องบทสวดพระอภิธรรม
ความหมายและความสำคัญของการสวดพระอภิธรรม
พระอภิธรรม คือ ธรรมะขั้นสูงที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงเป็นครั้งแรกเพื่อโปรดพุทธมารดา
และเหล่าทวยเทพเทวดาที่มารวมกัน ณ สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ โดยพระองค์ทรงใช้เวลาตลอดพรรษาที่ 7
เพื่อแสดงธรรมนี้ จนกระทั่งเทพบุตรพุทธมารดาบรรลุธรรมเป็นพระโสดาบัน ส่วนเหล่าทวยเทพอื่นก็ได้
ดวงตาเห็นธรรมกันไปตามลำดับ
นอกจากการแสดงพระอภิธรรมให้แก่เหล่าเทวดาแล้ว พระพุทธองค์ยังทรงถ่ายทอดพระอภิธรรม
ให้แก่พระสงฆ์สาวก โดยเริ่มต้นจากพระสารีบุตร ผู้เป็นอัครสาวกเบื้องขวา เนื้อความของพระอภิธรรม
จึงเข้าใจได้ยากสำหรับปุถุชนโดยทั่วไป หัวใจของอภิธรรมจะกล่าวถึงเรื่องของ จิต เจตสิก รูป และนิพพาน
มีอุปมาเอาไว้ว่า พระอภิธรรมปิฎกมีความสำคัญเปรียบเสมือนรากแก้ว พระวินัยปิฎกประหนึ่งลำต้น
พระสุตตันตปิฎกเหมือนกิ่งก้านสาขา บรรดาปิฎกทั้ง 3 นี้ พระอภิธรรมจึงมีความสำคัญที่สุด เป็นความรู้ระดับสูง
ที่ท่านเรียกว่า ปรมัตถธรรม การสวดสาธยายพระอภิธรรมนี้จึงมีความหมายลึกซึ้ง ผู้ใดได้สดับฟังพระอภิธรรม
แล้วย่อมจะได้บุญมาก โดยเฉพาะถ้าเข้าใจในความหมายของบทพระบาลีแล้ว ย่อมจะก่อให้เกิดดวงปัญญา
และบุญอันบริสุทธิ์ยิ่ง ๆ ขึ้นไป