เปรตกลายเป็นเทวดาเพราะได้ส่วนบุญ ส่งบุญ หน้า 69
หน้าที่ 69 / 94

สรุปเนื้อหา

เรื่องเล่าจากพระไตรปิฎกที่อธิบายถึงการทำบุญอุทิศให้ผู้ล่วงลับ โดยเฉพาะกรณีของเปรตญาติของพระเจ้าพิมพิสารที่รอคอยการอุทิศบุญ แม้ว่าจะมีทุกข์ทรมานจากการอยู่อบายภูมิ แต่เมื่อได้รับส่วนบุญก็สามารถบรรเทาความทุกข์ได้ เรื่องนี้แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการทำบุญส่งผลต่อวิญญาณได้อย่างไร พระเจ้าพิมพิสารจึงต้องสำนึกและแบ่งบุญให้แก่เปรตเหล่านั้นเมื่อทราบเรื่องจริงว่าเสียงที่เขาได้ยินคือเสียงร้องขอส่วนบุญ.

หัวข้อประเด็น

-ความสำคัญของการทำบุญ
-เรื่องราวในพระไตรปิฎก
-เปรตกับผลบุญ
-ความทุกข์ทรมานในอบายภูมิ
-บทเรียนจากพระเจ้าพิมพิสาร

ข้อความต้นฉบับในหน้า

69 เรื่องเล่าจากพระไตรปิฎก : เปรตกลายเป็นเทวดาเพราะได้ส่วนบุญ (จากพระไตรปิฎกฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย / เล่มที่ 39 หน้า 282) บุญที่เราทำอุทิศส่วนกุศลไปให้ผู้ล่วงลับสามารถช่วยปลดเปลื้องความทุกข์ทรมานให้แก่วิญญาณ หรือกายละเอียดที่อยู่ในอบายภูมิได้ด้วย เช่นเดียวกับเรื่องราวในสมัยพุทธกาล คือ เรื่องเปรตญาติของ พระเจ้าพิมพิสาร คืนวันหนึ่งขณะที่พระเจ้าพิมพิสารกำลังบรรทม ทรงได้ยินเสียงร้องโหยหวนอันน่าสะพรึงกลัว ครั้นรุ่งเช้าพระองค์จึงรีบไปเข้าเฝ้าพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อทูลถามถึงที่มาของเสียงนั้น พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตรัสปลอบมิให้พระเจ้าพิมพิสารหวาดกลัว เพราะเสียงที่ทรงได้ยินนั้นจะไม่เป็นผลร้ายอันใด เนื่องจากเป็นเสียง ของเปรตจำพวก “ปรทัตตูปชีวี” คือ เปรตที่มีผลบุญของญาติเป็นอาหาร มีโอกาสรับรู้บุญที่หมู่ญาติอุทิศได้ เมื่อรับรู้และอนุโมทนาในผลบุญนั้นแล้ว ความอดอยากยากแค้น ก็จะบรรเทาเบาบาง หรือหมดสิ้นไปได้ ปรทัตตูปชีวีเปรตผู้เป็นญาติของพระเจ้าพิมพิสาร ได้รอคอยผลบุญของพระเจ้าพิมพิสาร ด้วยความอดอยาก หิวกระหายมาเนิ่นนาน ครั้นเมื่อพระเจ้าพิมพิสารทรงถวายพระอารามเวฬุวันพร้อมทั้ง อุทยานแด่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าและหมู่สงฆ์ แต่มิได้อุทิศผลบุญนั้นให้แก่หมู่ญาติ เปรตผู้ได้รับความทุกข์ยาก เหล่านั้นจึงมาส่งเสียงร้องคร่ำครวญเพื่อขอส่วนบุญ ถวายทานแล้วแบ่งบุญให้แก่หมู่เปรตเหล่านั้น เมื่อพระเจ้าพิมพิสารทรงทราบความจริงแล้วจึงได้
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More