ข้อความต้นฉบับในหน้า
การทบทวนคุณธรรม
๖๕
ได้เรื่องได้ราว ไร้ประโยชน์
ครั้นจะสึกกลับออกไปเป็นฆราวาสตามเดิม
ก็ไม่ได้เสียแล้ว เพราะสมัยนั้น ถ้าใครบวชแล้วสึกออก
มา ชาวบ้านเขาจะประชาทัณฑ์เอาถึงตาย ก็เลยต้อง
ทนอยู่เป็นปริพาชกไปเรื่อยๆ
จนกระทั่งบวชมาได้ ๕๐ ปี เนื่องจากพระ
โพธิสัตว์ท่านมีความประพฤติงดงามมาแต่เดิม ในที่
สุดก็ได้เลื่อนตำแหน่งสูงขึ้น มาเป็นหัวหน้าของปริ
พาชกทั้งแผ่นดิน ครั้งนั้นปริพาชกมีการปกครอง
กันแบบคณะกรรมการ มีคณะกรรมการบริหารประ
มาณ ๕-๑๐ คนเห็นจะได้
วันหนึ่งถึงคราวจะหมดเวร ก็เกิดเหตุ ลูก
ศิษย์หัวแก้วหัวแหวนของท่านล้มป่วยอย่างกระทันหัน
แล้วก็สลบไสล หมดสติ แน่นิ่งไป กลายเป็นเจ้าชาย
นิทรา หมอทั้งเมืองทุ่มเทรักษาเท่าไรๆ ก็ไม่หาย เมื่อ
หมดหนทางรักษา ที่ประชุมคณะกรรมการบริหารก็คิด
จะเอาฤทธิ์ของสัจจะมาเป็นโอสถ เพื่อรักษาลูกศิษย์
ในบรรดาคณะกรรมการบริหารปริพาชก ใครมีสัจจะ
อะไรดีๆ แต่ละคน ก็จะระลึกถึงสัจจะของตน แล้ว