การทบทวนคุณธรรมในวงการสงฆ์ : หน้า 67/131

การทบทวนคุณธรรม ๖๗ คิดว่าตายก็ตายเถอะ ก็ปรากฏว่าคณะกรรมการ บริหารปริพาชกทั้งแผ่นดินเหล่านั้น ต่างก็พูดเป็นเสียง เดียวกันว่า ข้าพเจ้าก็เหมือนกัน บวชมาตั้งกี่สิบๆ ปี จนกระทั่งมาเป็นผู้บริหารอาวุโสอยู่นี่นะ มีความอึด อัดอยากจะสึกมานานเต็มที่แล้ว แต่ว่าสึกไม่ได้เดี่ยว ตาย เมื่อท่านหัวหน้าพูดอย่างนี้ก็ดีแล้ว ข้าพเจ้าก็ รู้สึกเหมือนท่านนั่นแหละ เพราะฉะนั้นเราสึกกันเถอะ ประชาชนเขา จะประชาทัณฑ์ ก็ให้เขาประชาทัณฑ์เลย พอระดับ อาวุโสลงมติเป็นเอกฉันท์ว่าอย่างนี้ ปริพาชกทั้งแผ่น ดินที่มาประชุมในครั้งนั้น ก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ข้าพเจ้าก็อึดอัดจะแย่อยู่แล้ว ตั้งแต่บวชมา ก็รู้สึกว่า ไม่ใช่แก่นสาร ก็ได้แต่คิดปลอบใจว่า คงจะยังไปไม่ถึง ที่สุด เห็นท่านหัวหน้ายิ้มแฉ่งดี ก็เลยนึกว่าท่านหัวหน้า คงบรรลุธรรมอะไรสักอย่างแล้ว ก็เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เอง แหละว่า ท่านหัวหน้าก็เห็นว่าไม่เป็นแก่นสารมาตั้ง นานแล้ว ไม่เห็นบอกกันบ้างเลย ว่าแล้วปริพาชกใน ยุคนั้น ก็เลยสึกหมดไปทั้งแผ่นดิน