ฤทธิ์ของสัจจะในการรักษาลูกศิษย์ : หน้า 66/131

แด่...นักสร้างบารมี ๒ ๖๖ อธิษฐานให้อำนาจแห่งสัจจะนั้น ช่วยรักษาลูกศิษย์คน นี้ให้หายจากโรค ปรากฏว่าอธิษฐานผ่านไปแล้วกี่คนๆ ลูกศิษย์ก็ยังไม่ฟื้น มาถึงท่านพระโพธิสัตว์เป็นคนสุดท้าย รู้ดี ว่าถ้ารักษาไม่สำเร็จ ลูกศิษย์ก็ต้องตายแน่ ท่านก็เลย ตั้งสัจจะอย่างชนิดเอาชีวิตเป็นเดิมพัน คือเอาความ จริงที่ว่า “ตั้งแต่บวชมา ๕๐ ปี ท่านมีความยินดีใน เพศปริพาชกอยู่เพียง ๗ วันเท่านั้น หลังจากนั้นมา ไม่เคยมีความยินดีเลย เพราะเห็นว่าการเป็นปริพาชก นี้ ไม่มีแก่นสารอะไร อยากจะสึกออกไปทุกวัน แต่ สึกไม่ได้ เพราะว่าผิดธรรมเนียม ถ้าสึกออกไปวันนี้ ก็ถูกประชาทัณฑ์ตาย ด้วยสัจจะวาจานี้ ขอให้ลูก ศิษย์ฟื้นขึ้นเถอะ” พอท่านตั้งสัจจะอย่างนี้จบปุ๊บ ปรากฏว่า ลูกศิษย์ฟื้นผงกหัว ลุกขึ้นมาได้ปั๊บ นี่คือฤทธิ์ของ สัจจะแบบเอาชีวิตเป็นเดิมพัน เมื่อลูกศิษย์ฟื้น แต่ท่านก็มีโทษ คือจะต้อง ถูกประชาทัณฑ์ตาย เพราะไปประกาศว่าการเป็นปริ พาชกไม่มีแก่นสาร อยากจะสึกออกไปทุกวัน ท่านก็