อยู่วัดอย่างไรให้ก้าวหน้า แด่นักสร้างบารมี 2 หน้า 125
หน้าที่ 125 / 131

สรุปเนื้อหา

การอยู่วัดนั้น ต้องมีการทำใจให้ใสควบคู่กันไปเพื่อป้องกันใจไม่ให้ขุ่นมัวและเพื่อเข้าถึงธรรมกายในตัว ขอยกตัวอย่างจากพระเวสสันดร ที่มีบารมีครบ แต่ยังไม่สามารถทำใจให้หยุด จึงทำให้ต้องเกิดใหม่เป็นเจ้าชายสิทธัตถะและใช้เวลา 5 ปีในการค้นหาศูนย์กลางกายจนเข้าถึงธรรมกายได้ในที่สุด ความสงบในใจนั้นสำคัญสำหรับการเจริญก้าวหน้าในทางธรรม และการฝึกสมาธิจึงเป็นสิ่งจำเป็นที่ช่วยให้ใจสงบและนิ่ง จึงเข้าถึงศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ได้ สำนักคิดนี้ทำให้เราเห็นความสำคัญของการฝึกจิตใจเฉกเช่นเดียวกันกับการอยู่วัดเป็นช่องทางสู่การพัฒนาความรู้และจิตใจของเราให้ก้าวหน้า

หัวข้อประเด็น

-ทำใจให้ใส
-การฝึกสมาธิ
-ทางสู่ธรรมกาย
-ความสำคัญของความสงบ
-บทเรียนจากพระเวสสันดร์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

อยู่วัดอย่างไรให้ก้าวหน้า ๑๒๕ เป็นที่ไป” คือถ้าตายตอนนั้น แน่นอนนรกย่อมเป็นที่ ไป ขนาดอยู่วัดยังปิดนรกไม่ได้เลย เพราะฉะนั้น ต้องมีงานงบที่ ๓ คือ ทำใจให้ใสควบคู่กันไปด้วย ซึ่ง นอกจากจะช่วยป้องกันใจไม่ให้ขุ่นมัวได้ง่ายๆ แล้ว ยังเป็นวิธีเดียวเท่านั้น ที่จะทำให้ใจสงบ หยุดนิ่ง และเข้าถึงธรรมกายในตัวได้ ใครก็ตามแม้พยายามอบรมบ่มนิสัย ขัด เกลาตัวเองมากมายเท่าไร ทุ่มเทชีวิตทำงานให้องค์กร อย่าว่าแต่ตลอดร้อยปีเลย ต่อให้ร้อยชาติด้วย ถ้า เขาไม่ฝึกสมาธิ เขาก็ไม่สามารถเข้าถึงธรรมกายได้ เพราะถึงอย่างไรๆ ใจของเขาก็จะไม่ยอมหยุด ไม่ ยอมสงบ ต่อเมื่อไรเขาลงมือฝึกสมาธิแล้วนั่นแหละ ใจจึงจะสงบ ใจจึงจะหยุด ใจจึงจะนิ่ง ใจจึงจะเข้าไป ในศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ได้ ดูแต่พระเวสสันดร สร้างบารมีครบครันแล้วทั้ง ๑๐ ทัศ แต่ยังไม่สามารถ ทำใจให้หยุดนิ่งตรงศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ท่านก็เลย ไม่ถึงธรรมกาย ต้องมาเกิดใหม่เป็นเจ้าชายสิทธัตถะ แล้วค้นหาศูนย์กลางกายอีก 5 ปี จึงหาศูนย์กลางกาย เจอ จากนั้นจึงเข้าถึงธรรมกาย ตรัสรู้เป็นพระสัมมา
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More