การนั่งสมาธิและความอดทน เธอคือดวงตะวันน้อย แด่เธอ...ผู้นำของโลกในการทำความดี หน้า 135
หน้าที่ 135 / 234

สรุปเนื้อหา

ในบทความนี้ ผู้เขียนเล่าประสบการณ์การนั่งสมาธิครั้งแรกที่มีอาการปวดและการคิดฟุ้งซ่าน แต่เมื่อปรารถนาที่จะปล่อยวางและเข้าถึงความสุขที่แท้จริง จึงนึกถึงคำสอนของพระสัมมา สัมพุทธเจ้าเกี่ยวกับความอดทน ทำให้สามารถนั่งสมาธิได้นานขึ้นโดยไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไป โดยการอดทนและพัฒนาจิตใจจนสามารถนั่งได้นานถึง 2 ชั่วโมงครึ่ง.

หัวข้อประเด็น

-การนั่งสมาธิ
-ความอดทน
-การปล่อยวาง
-ประสบการณ์ส่วนตัว
-คติธรรมจากพระพุทธเจ้า

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ในช่วงแรกที่ผมนั่งสมาธิ ยังไม่ทันจะถึง 30 นาที อาการ ปวดแข้ง ปวดขา ปวดหลัง ปวดคอ ก็แฝงตัวเข้ามาอย่างไม่ได้ รับเชิญ ความคิดฟุ้งซ่านต่างๆ เช่น เรื่องการเรียน การฝึกคาราเต้ ก็แวะเวียนมาอยู่เรื่อยๆ อย่างไม่รู้จักหมดสิ้น แต่เมื่อผมคิดว่า การมาบวชในคราวนี้ ผมต้องการปล่อยวางทุกอย่างและเข้าถึง ความสุขที่แท้จริงให้ได้ ผมจึงเริ่มนึกถึงคำสอนของพระสัมมา สัมพุทธเจ้าที่ว่า “ขันตี ปะระมัง ตะโป ตีติกขา ความอดทน คือความอดกลั้น เป็นตบะอย่างยิ่ง” ผมจึงทนนั่งต่อไปโดย ไม่ขยับตัวเลยแม้แต่น้อย จนนั่งได้นานถึง 2 ชั่วโมงครึ่ง มาถึง ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกประหลาดใจที่ผมสามารถนั่งสมาธิได้นานขึ้น แล้วความเจ็บปวดต่างๆ มันหายไปไหนหมด अ 135
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More