การไม่เบียดเบียนและการเข้าถึงพระนิพพาน คาถาธรรมบท ภาค ๕-๖ หน้า 71
หน้าที่ 71 / 74

สรุปเนื้อหา

มุนีที่ไม่เบียดเบียน ผู้มีความสำรวมและถือปฏิบัติตามหลักธรรม ย่อมสามารถเข้าถึงสถานะอันไม่ต้องเกิดใหม่ และพบกับความสุขที่ไม่มีการเศร้าโศก ซึ่งการฝึกฝนสติและการตระหนักรู้เช่นนี้ สามารถพาสู่พระนิพพานได้ การมีสติในทุกขณะเป็นสิ่งที่สำคัญเพื่อหลีกเลี่ยงอาสวะต่างๆ ที่เกิดขึ้นในการใช้ชีวิต ประการสำคัญในการเข้าถึงพระนิพพานคือการมีอาหารสำหรับจิตใจที่เหมาะสมและไม่บริโภคสิ่งที่เป็นไปเพื่อการขัดขวางการเข้าถึงความสุขที่แท้จริง เหล่านี้เป็นปัจจัยสำคัญในการก้าวไปสู่การหลุดพ้นจากความทุกข์

หัวข้อประเด็น

-การไม่เบียดเบียน
-การเข้าถึงพระนิพพาน
-บทบาทของการมีสติ
-การฝึกฝนธรรมะ
-อาหารสำหรับจิตใจ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๗๑ มุนีเหล่าใด เป็นผู้ไม่เบียดเบียน สำรวมแล้ว ด้วยกายเป็นนิตย์ มุนีเหล่านั้น ย่อมไปสู่ฐานะอัน ไม่จุติ ซึ่งเป็นที่คนทั้งหลายไปแล้วไม่เศร้าโศก, เรื่องนางปุณณทาสี สทา ชาครมานาน อโหรตตานุสิกขิน นิพฺพานํ อธิมุตฺตานํ อฏฐ์ คจฺฉนฺติ อาสวาติ อาสวะทั้งหลาย ของผู้ตื่นอยู่ทุกเมื่อ มีปกติ ตามศึกษาทั้งกลางวันกลางคืน น้อมไปแล้วสู่พระ นิพพาน ย่อมถึงความตั้งอยู่ไม่ได้ ภุตวา ติณปริมาส ภุตฺวา อาจามกุณฺฑก์ เอตนฺเต โภชน์ อาสิ กสมาทานิ น ภุญช ยตฺถ โปส์ น ชานนุติ ชาติยา วินเยน วา พหุ ตตฺถ มหาพรหม อปิ อาจามกุณฑ ตุวณฺจ โข นํ ปชานาสิ ยทิสาข์ หยุตฺตโม ชานนฺโต ชานมาคมุม น เต ภิกฺขามิ กุณฑกนฺติ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More