ความเข้าใจเรื่องทุกข์และการปราศจากความรัก : หน้า 63/74

ວຕ ปิยานํ อทสฺสน์ ทุกข์ อปปิยานญฺจ ทสฺสน์ ตสุมา ปิย์ น กยิราถ ปิยาปาโย หิ ปาปโก คนถา เตสํ น วิชฺชนฺติ เยส์ นตฺถิ ปิยาปิยนฺติ บุคคลประกอบตนไว้ในสิ่งอันไม่ควรประกอบ และไม่ประกอบไว้ในสิ่งอันควรประกอบ ละเสีย แล้วซึ่งประโยชน์ ถือเอาอารมณ์อันเป็นที่รัก ย่อม ทะเยอทะยานต่อบุคคลผู้ตามประกอบตน บุคคลอย่าสมาคมกับสัตว์และสังขารทั้งหลาย อันเป็นที่รัก (และ) อันไม่เป็นที่รัก ในกาลไหนๆ (เพราะว่า) การไม่เห็นสัตว์และสังขารอันเป็นที่รัก และการเห็นสัตว์และสังขารอันไม่เป็นที่รัก เป็นทุกข์ เพราะเหตุนั้นบุคคลไม่พึงกระทำสัตว์หรือสังขาร ให้เป็นที่รัก เพราะความพรากจากสัตว์และสังขาร อันเป็นที่รัก เป็นการต่ำทราม กิเลสเครื่องร้อยรัด ทั้งหลายของเหล่าบุคคลผู้ไม่มีอารมณ์อันเป็นที่รัก และไม่เป็นที่รัก ย่อมไม่มี