เรืองสันตติมหาอำมาตย์ : หน้า 14/74

๑๔ เรืองสันตติมหาอำมาตย์ ย์ ปุพเพ ต์ วิโสเสหิ ปจฺฉา เต มาหุ กิญจน์ มชฺเญ จ โน คเหสฺสสิ อุปสนฺโต จริสุสสติ กิเลสเครื่องกังวลใดมีอยู่ในกาลก่อน เธอจงยัง กิเลสเป็นเครื่องกังวลนั้นให้เหือดแห้งไป กิเลส เครื่องกังวลจงอย่ามีแก่เธอในภายหลัง ถ้าเธอจัก ไม่ยึดถือขันธ์ในท่ามกลาง จักเป็นผู้สงบระงับ เที่ยวไป. อลงฺกโต เจปิ สมญฺจเรยุย สนฺโต ทนฺโต นิยโต พฺรหฺมจารี สพฺเพสุ ภูเตสุ นิธาย ทณฺฑ์ โส พฺราหฺมโณ โส สมโณ ส ภิกขุติ แม้ถ้าบุคคลประดับแล้ว พึงประพฤติสม่ำเสมอ เป็นผู้สงบ ฝึกแล้ว เที่ยงธรรม มีปกติประพฤติ ประเสริฐ วางเสียซึ่งอาชญาในสัตว์ทุกจำพวก บุคคลนั้น เป็นพราหมณ์ เป็นสมณะ เป็นภิกษุ