พระสัมพุทธเจ้าและการอภิญญา คาถาธรรมบท ภาค ๕-๖ หน้า 47
หน้าที่ 47 / 74

สรุปเนื้อหา

บทความนี้นำเสนอถึงความสำคัญของพระสัมพุทธเจ้าในฐานะผู้มีสติและปราชญ์ที่เข้าใจในธรรมชาติของฌานและความสงบสุขในชีวิต แสดงให้เห็นถึงความเชื่อมโยงระหว่างพระพุทธเจ้ากับมนุษย์และเทวดา พร้อมทั้งอธิบายถึงหลักธรรมที่ช่วยให้คนสามารถรักษาตนเองได้ และการดำรงอยู่ของเสขะในโลก

หัวข้อประเด็น

-พระสัมพุทธเจ้ากับธรรมะ
-แนวคิดการรักษาตน
-ความสำคัญของฌาน
-บทบาทของอาจารย์ในพระพุทธศาสนา
-การเข้าถึงความสงบและปัญญา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

៤៣ พระศาสดา ผู้มีถ้อยคำอันไพเราะ ทรงเป็น อาจารย์แห่งคณะ เสด็จมาจากดุสิตอย่างนี้ เรายัง ไม่เห็น หรือไม่ได้ยินต่อใครๆ ในกาลก่อนแต่นี้ เย ฌาน ปสุตา ธีรา เนกขมมูปสโม รตา เทวาปิ เตสํ ปิหยนฺติ สมฺพุทฺธานํ สตีมตนฺติ พระสัมพุทธเจ้าเหล่าใด เป็นปราชญ์ ขวนขวาย ในฌาน ยินดีแล้วในธรรมที่เข้าไปสงบด้วยสามารถ แห่งการออก แม้เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ก็ย่อม กระหยิ่มต่อพระสัมพุทธเจ้าเหล่านั้นผู้มีสติ เย จ สงฺขาตธมฺมา เส เย จ เสขา ปุถู อิธ เตสํ เม นิปโก อิริย์ ปุฏฺโฐ ปพฺรูหิ มาริสาติ. ดูก่อนท่านผู้นิรทุกข์ เธอมีปัญญารักษาตน อันเรา ถามถึงความเป็นไปของท่านผู้มีธรรม อันนับ พร้อมแล้วทั้งหลาย และพระเสขะทั้งหลาย ซึ่งมี อยู่มากในโลกนี้ จงบอกความเป็นไปนั้นแก่เรา
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More