การสั่งสอนและการฝึกฝน คาถาธรรมบท ภาค ๕-๖ หน้า 27
หน้าที่ 27 / 74

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้พูดถึงความสำคัญในการฝึกฝนตนเองก่อนที่จะสอนผู้อื่น โดยมีตัวอย่างพระปธานิกติสสเถระและพระมารดาของพระกุมารกัสสปเถระที่สะท้อนถึงการเติบโตในทางธรรมและการไม่พึ่งพาอาจารย์ที่เข้าใจผิด. การสอนควรเกิดจากความรู้ที่แท้จริงซึ่งมีรากฐานมาจากการฝึกฝนที่เข้มแข็ง. เพื่อที่จะเป็นผู้สอนที่มีคุณภาพ, บุคคลต้องมีการฝึกฝนที่ดี

หัวข้อประเด็น

-การสั่งสอน
-การฝึกฝนตนเอง
-พระปธานิกติสสเถระ
-พระกุมารกัสสปเถระ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

២៧ พึงสั่งสอนผู้อื่นในภายหลัง จะไม่พึงเศร้าหมอง เรื่องพระปธานิกติสสเถระ อมาตาปิตุสํวฑฺโฒ อนาจริยกุเล วส์ นาย กาลมกานํ วา อภิชานาติ กุกุกุโฏติ. ไก่ตัวนี้เติบโตแล้วในสำนักของผู้มิใช่มารดาและ บิดา อยู่ในสกุลของผู้มิใช่อาจารย์ จึงไม่รู้จักกาล หรือมิใช่กาล. อตฺตานญฺเจ ตถา กยิรา ยถญฺญมนุสาสติ สุทนฺโต วต ทเมถ อตฺตา หิ กิร ทุทฺทโมติ. ถ้าบุคคลพร่ำสอนผู้อื่นอยู่ฉันใด พึงทำตนฉันนั้น บุคคลผู้มีตนฝึกดีแล้วหนอ (จึง) ควรฝึก (ผู้อื่น) เพราะว่า ได้ยินว่า ตนฝึกฝนได้โดยยาก. เรื่องพระมารดาของพระกุมารกัสสปเถระ นิโครธเมว เสเวยุย น สาขมุปสํวเส นิโครธสุม มติ เสยฺโย ยญฺเจ สาขสุมิ ชีวิตยุติ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More