การรักษาพระธรรมวินัยในชีวิตนักบวช เมื่อไม่รู้จะอ่านอะไร 3 หน้า 12
หน้าที่ 12 / 296

สรุปเนื้อหา

ในชีวิตนักบวช การรักษาพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัดถือเป็นสิ่งสำคัญ เพื่อรักษาชีวิตของตนและของพระพุทธศาสนา หนึ่งในคำเตือนของคุณยายแก่หลวงพ่อคือการต้องรอครบสิบพรรษาก่อนที่จะไปเทศน์นอกวัด เพื่อป้องกันการถูกตำหนิจากผู้ที่ไม่ปรารถนาดี ต่อมา คุณยายยังสอนให้หลวงพ่อเทศน์ ซึ่งทำให้หลวงพ่อรู้ความสำคัญในชีวิตพระให้มากขึ้น การเป็นนักบวชมีความสำคัญในการระมัดระวังตัวเองและเข้าใจสถานการณ์รอบตัวเพื่อไม่ให้เกิดปัญหาในอนาคต.

หัวข้อประเด็น

-การรักษาพระธรรมวินัย
-ชีวิตของนักบวช
-คำเตือนจากคุณยาย
-ความสำคัญของการเทศน์
-ป้องกันการถูกตำหนิ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ออกไปก่อนก็มี เพราะเขาไม่ได้ระวังสิ่งเหล่านี้ ซึ่งคือชีวิตของนักบวช เรา เราต้องยืนอยู่บนเส้นทางของพระธรรมวินัยให้เคร่งครัด เพราะ ว่าการรักษาพระธรรมวินัย คือ การรักษาชีวิตของพระเรา คือการรักษา ชีวิตของพระพุทธศาสนาเรา เมื่อวันที่หลวงพ่อบวชเพิ่งบวชได้ ๗ วัน คุณยายอาจารย์เคย เตือนหลวงพ่อว่า “ท่านทัตตะ ท่านต้องช่วยยายเทศน์อบรมคนนะ เพราะยายแก่แล้ว” แล้วก็สอนวิธีเทศน์ให้หลวงพ่อ จากนั้นอีกไม่กี่วัน คุณยายก็บอกกับหลวงพ่ออีกว่า “ท่านทัตตะ ยายขอนะ ถ้าไม่ครบ สิบพรรษา ห้ามออกไปเทศน์นอกวัด” ก่อนบวชนั้นหลวงพ่อเคย ข้ามทวีปมาแล้ว แต่พอบวชแล้ว คุณยายก็ยังขอให้บวชครบสิบพรรษา ก่อน จึงไปเทศน์นอกวัด หลวงพ่อก็ตอบคุณยายชัดว่า “พระไม่ได้คิดอยากเทศน์อะไร เลย แต่คุณยายให้เทศน์ก็เทศน์” แต่เพราะหลวงพ่อเองทั้งถูก คุณยายขอร้องให้ช่วยเทศน์และขอร้องไม่ให้ไปเทศน์นอกวัด หากไม่ ครบสิบพรรษา จึงอยากทราบเหตุผล คุณยายท่านตอบชัดเจน “ท่านต้องรู้นะ ผู้ที่ไม่ปรารถนาดีต่อ พระบ้าง ต่อพระพุทธศาสนาบ้าง มันมีอยู่ ท่านบวชพรรษาแรก ๆ รู้ ไม่ทันเขาหรอก แล้วเราเองไม่ระมัดระวังตัว ไม่รู้ว่าควรทำไม่ควรทำ พอเกิดเป็นตำหนิขึ้นมา ชาตินี้ทั้งชาติท่านจะแก้ไขยาก เขาฝึกกันไป เยอะแล้ว” นี่คือสิ่งที่คุณยายท่านเตือนหลวงพ่อเมื่อบวชได้ไม่กี่วัน (๑๒)
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More