การรักษาพระธรรมวินัยในชีวิตนักบวช : หน้า 12/296

ออกไปก่อนก็มี เพราะเขาไม่ได้ระวังสิ่งเหล่านี้ ซึ่งคือชีวิตของนักบวช เรา เราต้องยืนอยู่บนเส้นทางของพระธรรมวินัยให้เคร่งครัด เพราะ ว่าการรักษาพระธรรมวินัย คือ การรักษาชีวิตของพระเรา คือการรักษา ชีวิตของพระพุทธศาสนาเรา เมื่อวันที่หลวงพ่อบวชเพิ่งบวชได้ ๗ วัน คุณยายอาจารย์เคย เตือนหลวงพ่อว่า “ท่านทัตตะ ท่านต้องช่วยยายเทศน์อบรมคนนะ เพราะยายแก่แล้ว” แล้วก็สอนวิธีเทศน์ให้หลวงพ่อ จากนั้นอีกไม่กี่วัน คุณยายก็บอกกับหลวงพ่ออีกว่า “ท่านทัตตะ ยายขอนะ ถ้าไม่ครบ สิบพรรษา ห้ามออกไปเทศน์นอกวัด” ก่อนบวชนั้นหลวงพ่อเคย ข้ามทวีปมาแล้ว แต่พอบวชแล้ว คุณยายก็ยังขอให้บวชครบสิบพรรษา ก่อน จึงไปเทศน์นอกวัด หลวงพ่อก็ตอบคุณยายชัดว่า “พระไม่ได้คิดอยากเทศน์อะไร เลย แต่คุณยายให้เทศน์ก็เทศน์” แต่เพราะหลวงพ่อเองทั้งถูก คุณยายขอร้องให้ช่วยเทศน์และขอร้องไม่ให้ไปเทศน์นอกวัด หากไม่ ครบสิบพรรษา จึงอยากทราบเหตุผล คุณยายท่านตอบชัดเจน “ท่านต้องรู้นะ ผู้ที่ไม่ปรารถนาดีต่อ พระบ้าง ต่อพระพุทธศาสนาบ้าง มันมีอยู่ ท่านบวชพรรษาแรก ๆ รู้ ไม่ทันเขาหรอก แล้วเราเองไม่ระมัดระวังตัว ไม่รู้ว่าควรทำไม่ควรทำ พอเกิดเป็นตำหนิขึ้นมา ชาตินี้ทั้งชาติท่านจะแก้ไขยาก เขาฝึกกันไป เยอะแล้ว” นี่คือสิ่งที่คุณยายท่านเตือนหลวงพ่อเมื่อบวชได้ไม่กี่วัน (๑๒)