ความรู้สึกจากใจของสามเณร : หน้า 36/296

๏ ความรู้สึกจากใจ ตลอดระยะเวลา ๑๑ ปี สามเณรรู้สึกภาคภูมิใจและสุขใจเป็น อย่างมากที่ได้มาสร้างบารมีตั้งแต่เด็ก ได้รู้ว่า คนเราเกิดมาทําไม อะไร คือเป้าหมายชีวิต อีกทั้งยังได้ศึกษาธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และสิ่งที่ภาคภูมิใจมากที่สุด คือการได้เป็นลูกเณรของหลวงพ่อ สามเณรได้รับการฝึกฝนอบรมตนเองอย่างเข้มข้นทั้งกฎระเบียบ วินัย และภารกิจต่าง ๆ ล้วนต้องใช้ความอดทนเป็นที่ตั้ง ร่วมฟันฝ่า อุปสรรคต่าง ๆ กับเพื่อนสหธรรมิกมาโดยตลอด อาจมีบ้างบางครั้งที ร่างกายอ่อนล้าและหมดกำลังใจ แต่เมื่อลูกเณรนึกถึงพระเดชพระคุณ หลวงพ่อ นึกถึงเป้าหมายชีวิตและมโนปณิธาน ทำให้มีหัวใจที่เข้มแข็ง มากขึ้นในเส้นทางการสร้างบารมี ทุก ๆ ครั้งที่ลูกเณรมองย้อนกลับไป รู้สึกภาคภูมิใจใน เพศสมณะ สิ่งเหล่านี้คงเกิดขึ้นกับลูกเณรไม่ได้หากไม่มีหลวงพ่อ ทั้งสอง ลูกเณรกราบแทบเท้าพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความเคารพ อย่างสูง กราบขอบพระคุณพระอาจารย์ พระพี่เลี้ยง ที่คอยให้การอบรม พร่ำสอน และอนุโมทนาบุญกับญาติโยมทุกท่านที่ให้การสนับสนุน ตลอดมา (mb)