ความรู้สึกจากใจในเรื่องการบวช : หน้า 43/296

๏ ความรู้สึกจากใจ O จำได้ว่า ตั้งแต่สามเณรเกิดมานั้น ก็มีความรู้สึกว่าอยากบวช ตั้งแต่อายุยัง ๔ ขวบอยู่เลย จนกระทั่งเรียนจบ ม.๓ สามเณรก็ได้ มาบวชที่วัดพระธรรมกาย ได้รับการอบรมบ่มนิสัยจากพระอาจารย์ พระพี่เลี้ยงด้วยดีตลอดมา และยังได้รับการปลูกฝังให้อยากบวช อุทิศชีวิตและศึกษาวิชชาธรรมกาย สามเณรมองว่า ทางโลกมีแต่ อันตรายมากมาย มีแต่ความทุกข์ มีสุขแค่น้อยนิด สามเณรจึงมีความ คิดที่อยากจะบวชอุทิศชีวิตตลอดมา และตั้งใจที่จะฝึกฝนอบรมตนให้ สามารถสืบต่ออายุพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกาย นำพาเหล่าสัตว์ ผู้ยังมืดบอดให้พบกับความสว่างดุจดั่งดวงอาทิตย์ขจัดเงามีดให้พบ กับความสว่างฉันนั้น สามเณรมีความปลื้มปีติใจ และดีใจเป็นอย่างยิ่งที่จะได้อุปสมบท อุทิศชีวิต หลังจากรอคอยวันนี้มานานถึง ๗ ปี เพราะการบวชนั้นเป็น สิ่งที่ทำได้ยาก และเป็นสิ่งประเสริฐที่สุดในชีวิต ทั้งยังได้ตอบแทน พระคุณมารดาบิดา และพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่ได้เลี้ยงดู สามเณรมาโดยตลอด และเพื่อสืบต่อพระศาสนาไปตลอดจนกระทั่ง ลมหายใจสุดท้าย (๔๓)