อดเปรี้ยวไว้กินหวาน : หน้า 208/296

๖๑ อดเปรี้ยวไว้กินหวาน นักรบกองทัพธรรมเมื่อเข้าสู่สมรภูมิรบ ก็คล้าย ๆ ทหารทางโลกที่เข้าสู่สมรภูมิ ก็จะต้องเจออาวุธทุกชนิดของข้าศึก เราจะเลือกไม่เจอก็ไม่ได้ เลือกเจอบางชนิดก็ไม่ได้อีก ต้องอดทนถึงจะเป็นนักรบทางโลกได้ ทางธรรมก็เช่นเดียวกัน ก็ต้องเจอ เพราะเราไปรบกับความตระหนี่ที่อยู่ในใจเขา เรากำลังจะให้เขาเอาชนะความตระหนี่ เราจะมาท้อใจทำไม มันไม่ใช่รบกันเหมือนเล่นลิเกละคร ร้องไปถือดาบไม้ไป รำป้อฟันกัน ๒ ที แล้วก็เดินสวนกัน ร้องเพลงกันไป มันไม่ใช่ นี่เป็นเรื่องจริง ๆ ของชีวิตที่มันเกิดขึ้น ถ้าเราอดเปรี้ยวได้ เดี๋ยวเราก็จะได้กินหวานที่ยาวนาน หวานชื่นบานอยู่ในสุคติโลกสวรรค์ ชื่นบานอยู่ในมนุษยโลกในภพชาติต่อไปอีกยาวนาน ผลที่ได้เกินควรเกินคาด เหนือความคาดคิดของมนุษย์ทั่วโลก ไม่ว่าจะเป็นนักวิทยาศาสตร์ผู้มีดวงปัญญากว้างขวางใหญ่โตแค่ไหน มีความรู้ความสามารถแค่ไหน เขาคาดคะเนกันไปไม่ถึง นอกจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเท่านั้นถึงจะรู้ ๑๒๘