การวิเคราะห์ประโยคแห่งมโนธรรม : หน้า 277/636

ประโยค - สนุนฌาณ กํ โทติ ตา โส กมามโร โน นาม กํ หฤาคมกําเนา อริมนาม กํะสมา อิเมนา ลาภเชน ตุชยันีกมมารสุต นิยม- กมมิกริกํ อสมฺกํ อญฺญมกมมพจฺ ตวินยมฺจาติ เวทิตพุทธ์ ฯ ยสสุ ปน ภกฺขุทนามา สงฺมต ฯ ตกฺกํ กิญฺญาปิ ตุชยันีมมํ ภนฺฑนามา กราวเสน กมมาจา วุฒตา ออนิโต อพุเตยสุด ฯ อาปติพิทุลุกฺขนกํ วุณฺณิสสมํ โโลม ปาเทนุตติ ปนฺน โโลมา โหนดีกํ อญฺญิติภิฏิ กิญฺญัตฺรํ วตฺตคํ อนุ ซกา ฯ วิสฺสา อิมสูติ กํญฺญ ปตฺตํติ ปิ นนํโโลมา โหนติ กิญฺญ คิฎฺฐิ อนฺวะ สจกา นิสาราณา นิฏฺกรีฏิ ฯ องฺฦ๎ ปริอิสิฏฺฐํ นิฏฺกฺรณํ เอตํติ เนตฺตรํ วตฺติ นิจฺฺรณดํ เอวํฯ นิเทจํ นิอฺรุดานํ ฯ อุตฺตูรํ นิย สกุฏฺฐํ อนิจฺฺรณํ ปฺรํวา โหนติ จีญฺญ ปรํตฺตํอรฺจากํ โทษํฯ