ชมพูป่าทุ่งก ฬา : หน้า 50/158

ประโยค-ชมพูป่าทุ่งก ฬา (ดูติยาโถภาโก) หน้า ที่ 50 อ่านนบ น เอ้ว กาตู วูฏติ ชกลู อภิธิน อุปปานัง ตตฺวา ตสฺมิ อุปสนเต อฤษฺฏว คเนฺตุ วูฏติ เอก ปน เ เต อนานุ อคโณสมุทิตํ ภนฺณะ ทาสมมูจร อุปปาย สุขเญ องโสวณสมุทิตํ อหํ อนานุ สงฺคลํ โอโนญฺหตุลํสิโโล สงฺคลํ โอโนญฺ- หดูโน หี ฎฏฐิ ทีสาห อคตํ สเร สหติ ภารํ ตตฺวา พุทฺธิ ทุลสีเลถ กิตตกาณํ สหํ นาม มยฺฑ ภาโรติ วตวา อตตานํ อาริภู ทมุ เทสนฺโด อิมา นาควๅ คุค ⸺ คติสโล คณา อภาสํ "อหํ นโคว สุงฺกม จปาโถ ปติฏิ สรฺ อดิฏฺฐายุ จิตติกุจฺฉิ สํ ทุตฺตํ ไห พุทธโน. หน้า ที่ 50 ธมฺโมกา สมุปตฺตมหานฺสูส สาตติกา อโหสิ เอวํ ธมํ เทเสฎ วา มา จินติฏฺติ อนานุ เอต สุตฺตามคตํ อุกโฏสุสุตฺติ อฏฺฐมํ ทิวาสํ คุณํ ภิ วิสํนติ พุทธํ หิ อุปปนฺนํ อภิรํ สตฺตโท อดฺตรา น คจฺฉติ. มานุภาพ สตฺตา อกโฌภาเปฺ วา ปลาเปว อสกฺโณดํ กินนุ โป กริตสํมิตํ อนุทวา อิมา เอตฺสตุ อุปฌฺญาตา เอตรํ พุสํนํ ควิสํติ เอกทิวํ รฺโธํ สุราปนํฐาน.