ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๒-๓ ขมุปาฏูญกฺ (ทุติยภาคโต) หน้าที่ 123
เม เอวรุป ขฺชฺชกํ เปเลษญาติ จินฺตสุ โลปาสิกา ตีเปโลส.
โส จินฺตสิกา อยํ อุปสิกา มยา สุพบ จินฺตุติณฺทิตํ เปโลส.
อหํ เอตํ ทุติยกํโม อโห วด มฺ นานกฤษฺโภ โคจฺฉปุตฺวา
สยเมว อากุจฺญายติ อุปสิกา มม ปูโลโต มํ ทุติยกํโม
คมนํ เม ปาจิสีติตี โภคิน คหปฺปวา วิหรํ คนฺตวาส
อทาสิ โส กตฺถุกํจิ โจ มาติกามตา นาม ฌ ตรวํ มหาอุปาสกติ
ปจฺจิ อาม ฌาตติ อุปสิกา ตวามํ ปริตติ จันทามิติ ก็
มํ ปูณิสํ ตาตติ มยา จินฺตํจินฺตินิติ สพหูมาสํ เตน ตํ
ปญฺญามิตํ ปรติฏฺฺฐชฺนานิกฺญ ปูสุ ตาตติ นาคํ อนฺญา ปฺูมามิ
ตํ ปูณิสํ อุปสิกํ เอตํ สนฺเตติ อุปสิกา ปริวตติ ชานนาติ
คฺวา ตํํ คโรนติ ปุตฺตํ อนฺ นิโต ปุโลติ อานฺ
โส ภูริ วิทฺติ มํ นฺยมํ ปูสุขฺษนา นาม โโลภนํ อโลมนีปี
จินฺตนุตติ สาหา อยุตติ จินฺตึสามมิตฺ สห ภนฺตเกน โจโร จูฬ ฌูพาย
คนหนุตติ วิย มํ วิปุกรม ปาเปยุ มยา อิติ ปาโยติ วุฏฺฐิตฺติ
จินฺตนุตตํ อุปสิกา อํ คมิสาสติ อาแห ก็ โดยฺอยาทิตํ.
สตฺถุ สนฺติกํ อุปสิกํ วสต ตวา มนุ ฌิตตํ.น สสฺสสฺสมาอุปสิกํ คําสมาสํวตา นิฺกฺขมิตวา สตฺถุ สนฺติกํ อมาสิ. อน ฯ
สตุกํ กี ภิกฺขุ น ตุตฺถุ วสิตนฺติ ปจฺจิ.อาม ภนฺต
น สกฺกา ตกฺต โวดิณติ กิรกณา กิณฺฎิ.น ภนฺต สา
อุปสิกา จินฺตติณฺติ สุพบ ชานาติ ปฏูชนา จ นาม โโลภี.
๑ สี. ม. ยุ. อาคมนฺ