ประโยคสอง - ชมฺปํฏฎกฎ (ทุติย ภาค) : หน้า 117/158

ประโโยค๒-ชมฺปํฏฎก๎ (ทุติย ภาค๎) หน้าที่ 117 อสฺนธนฺหนฺตุ จบปลฺ จิตฺตนฺตุ วิญฺญาณํ ภูมิวิคฺกอธารมคีรยํ วิวิจตตาย ปนํ จิตตนฺติ วุตฺติ ทุกฺขนฺติ ภูติสมฺพาเณ ภิญฺญาขนาโกณ วิย เอกํสมํ สํปฺปาเณ ญาติรูปโน ทุกฺขํ ทุนฺิวารยํ วิสิษฺฏาคารมํนํ คจฺฉนฺตุ ปฏิษิเตฺตุ ทุกฺขตุทฺต ทุนฺิวารํ อุกฺกโร เตสนฺนํ ยา นามํ อุกฺกฺโร อธฺมณโต เอกํ ทนฺทํ อาหารวตา นิฏฺติ กฺวา กถฺวา กถยฺเตเสนํ มูกฺขวา อาคมฺปลด ตนุปฺปาเณ รูปาขเด อญฺเชนฺทา นิวฺกึํ อุปชฺวา วาลวชฺชุน โยคูํ กโร คํวา กโร ทา ปณ ราช ราชามนฺตุคํนํ สิมฺปํ ทุลสฺสตวา มนฺหนิฤ ตุ สกฺการสมํนํ ลกฺคํ เอยเมว เมรฺวา ปณฺทิโต วิญฺญู ปรํ โล ผนฺนํทิสาสํวาํต จิตฺติ ชงฺคารณอวาส- สนฺนํ นิฏฺติ อปฺปโทโพธิภิลฺลํ กถฺวา สํวิโสสนหนํ เตมุตฺวา กถยายกสฺกาเรยน ตาปฺปวา สมวิปสนฺนํ อุปฺปิโธวา อุจฺจิ อคฺฆิสิ นิปฺพิเตสนํ กโรํ กถฺวา จ ปน สุขํจํ สมุจฺฉติวา มหํดํ อวิชฺชาญนํ ปากฺลํดาวา ติสฺสโล วิชฺชา ณ อกฺกฺญาณา นว โลกกตฺตรํมตฺติ อิมํ วิสิสํ หฤฑคตุมาวา กถฺวา อดกฺกถํเยนวา ลดฺดิ. วาริโอวาโต มฎฺโฐ วิจฺติ จติจฺโต หดฺเณ วา ปานนา วา ชาลาทิน วา อญฺญเตรนฺติ จตฺถํ โอทีท๎ โอกฺโมฺตคฺูปรโต โอกฺปฺญาเนสิ เอิวรติว เอฌฺฏา อกํ โอที โอที ปายย อนิกฺตสารติ เอกํ อาตโย อิธ อุทกํ โลภํ โอที ปายย อนิกฺตสารติ เอกํ อาตโย อิธ อุทกํ โลภํ ลพฺติ.