ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๒ - ชมพูปฏิญาณ (ทุติยภาคโค) หน้า 118
โอค โมก โตติ วุโต โอค โมก โตติ อุกาสติ ออมุตโค
อุกาสติ อุกาสตโติ ปรีณฑิตติ จิตตุยา โอส อุกากโลโต
อุกกุโต ถล ชิตโต มโน อุกิ อลดนโต ปรีณฑิตติ เอวมิติ
ปูดจากามคุฬายาธิ จิตติ โตติ อุกธิราวา มารเณยสูงขาด
วฏฏิ ปทาติ วิปสานามมุฏฐา จิตติ กายเทคคลาสวิรียน
สนตาปิยมาน ปรีณฑิตติ ตตุ คสนาดา น สุกโก้ เออ สนเตปี
ฐู อนิตภิวดา เมธาวี ปฏิกโลติ อุตตุณแนว อุชะ กมมณี
โวโรติ อดโค
อปริ นโย อิก มารเณยู กิลาสุภู วิหิตตา จิตติ
จิตติ โอวาริโว วิย ปรีณฑิตติ สุมมา มารเณยู ปฏตกา เอน
กิลาสภูสูงาแตม มารเณยูแตปรีณฑิตติ ปาาดพวุติ
คาถาปรีโสธาน เมเมคุณโร โโตาหคิล ปติสูตรโด้
อาญปี พุทโธ โลตาปุนาทโย ชาตาดี
เมมียุตเณราวะ
------------------------------------------------------------
2. อญุญดิรณ์กิญฺจ วุฒู [๒๕]
ทุนิคคุณสุด ลุโณติ อิง ธมมเทสน สตฺถา เจตวน
วิหรนโต อญฺญตร์ ภิกฺขู อารพฺภา โกลี
โคสสรฺโณ กิริ วิชิต ปุปฺโพปนาม โมนามโก
มานุาโล คามา อโโลส อกติกา สลูจิตฺต กิตฺญู สตฺถุต สนฺติฎ