รสแห่งธรรม : หน้า 71/147

เมื่อไม่รู้เนอะ ๕๑. รสแห่งธรรม แค่หยุดประเดี๋ยวเดียว เห็นแสงสว่าง เห็นดวงธรรม ยังมีรสมีชาติพูดไม่ออก บอกไม่ถูกทีเดียว แต่ถ้าหยุดในหยุดกว่านั้นเข้าไปอีก กระทั่งได้เข้าถึงสิ่งที่มีอยู่ในตัว ได้เห็นดวงธรรม เห็นกายภายใน ที่ละเอียดสลับซับซ้อนอยู่ในกายหยาบไปตามลำดับ จะยิ่งมีรสมีชาติกว่านี้เข้าไปอีก เหมือนเถาปิ่นโตที่ใส่อาหาร ในแต่ละชั้นที่ซ้อนเรียงรายกันอยู่ เปิดเถาแรกขึ้นมารับประทานว่าอร่อยแล้ว ชั้นถัดไปอร่อยยิ่งกว่านั้นเข้าไปอีก รสแห่งธรรมก็เช่นเดียวกัน จะประณีตขึ้น ลุ่มลึกขึ้นไป อร่อยขึ้นไป มีรสมีชาติขึ้นไปเรื่อย ๆ สนุกสนานเบิกบานบันเทิง ชวนติดตามยิ่งกว่ารสในทางโลกเสียอีก ๒๕ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๓ ๗๒