อานิสงส์อานกุลแก่ผู้ให้ธรรมะ : หน้า 7/108

อานิสงส์อานกุลแก่ผู้ให้ธรรมะ เมื่อพระทาสกะต้องเทียวไปเทียวมา บ่อย ๆ ทำให้พระเถมกะเกิดความสงสาร และ เข้าใจอัตถัยของพระเถมกะนั้นว่าต้องการ ฟังธรรมจากท่านมาก จึงพยายามฝืนตัวลุกขึ้น ใช้ไม้นำพุทธายเดินทางไปจนถึงจิตโสตาราม และแสดงธรรมแก่พระเถมกะทั้ง 60 รูป พระเถมกะลำดับต่างไปฟังด้วยความเครพ ในธรรม และเจริญวิปัสสนาไปพร้อม ๆ กับการ ฟังธรรม ครั้นพระธรรมเทศนา พระเถมกะ ทั้ง 60 รูป ก็สามารถบรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ ในที่สุด ส่วนพระเถมกะซึ่งเป็นผู้แสดงธรรมนัน ขณะแสดงธรรมท่านก็เจริญวิสสนไปด้วย และได้อำนวยสิ่งที่เกิดจากการแสดงธรรม สามารถผลุดพันจากกิเลสอาสะบรรจธรรม เป็นพระอรหันต์เช่นเดียวกัน ถ่มเทสนามัย คือ การสร้างบุญด้วย การแสดงธรรม และนำถ่ายทอดสิ่งดี ๆ ที่เป็น บุญกุศล การแนะนำที่ดีเช่นนี้เรียกว่าการสอน วิชาชีวิต คือวิชาที่จะทำให้ผู้ฟังเดินทางใน สังสารวัคโดยไม่พลัดไปเกิดในอบาย มีสุดโตเป็น ที่ไปอย่างเดียว ธรรมทานเยี่ยมนี้จะก่อให้ เกิดบุญมากมาย สำหรับวิธีแสดงธรรมนัน พระอาจาร-นิ วิรคุณ (หลวงพ่อพัชรัตน์โร) เมื่อวัวใหม่ ๆ ท่านได้รับคำแนะนำจากคุณยายอาจารย์มหาตน-อุบาสิกาจันท์ ขนกุยง ผู้ให้กำเนิดวัด พระธรรมกาย ดังนี้ “ให้ถามตัวเองตั้งแต่เช้าจน ปฏิบัติธรรมว่า เราได้ปรับปรุงแก้ไขนิสัยตัวเอง ให้ดีขึ้นในเรื่องใดบ้าง อย่างไรบ้าง แล้วเราก็นำ เรื่องนั้นไปเทคน์ รับรองจอคำถูกใจคน เพราะ ไม่ว่าจะคนยุคหนหรือยุคไหน ก็เลสที่อยู่ในใจมี 3 ตัว เหมือนกัน คือ โลก โกรธ หลาย เทศน์ อย่างนี้ อย่างไรก็ต้องถูกใจเขา และยังเป็นการ ทนทวนความดีของเราไปด้วย ทำให้เกิดบุญด้วย กันทั้ง 2 ฝ่าย” ซึ่งหลักการเทศน้องง่าย ๆ ของคุณยายอาจารย์ นี้ ก็เป็นแบบการเทศน์ พุทธกัมมัเลย 2549 อยู่ในบุญ ๕๕