การถวายผ้ากฐินและความสำคัญในพระพุทธศาสนา : หน้า 58/108

ครั้นออกพรรษาปวารณาแล้ว ก็รีบเดินทางไปเผา ระหว่างทางฝนตกหนัก น้ำท่วม หนทางเป็นโคลนตม จะต้องฝ่าดงครึ้มอะไรใครไม่รู้ดี เดินทางไปจนถึงกรุงเทพก็รีบได้เข้าเผาแล้ว พระพุทธองค์ทรงสุขทุกเมื่อและความก้าวหน้าหน้าการปฏิบัติธรรมด้วยพระสุเสียงที่เบียดบังด้วยพระเมตตา พระกิศัยเหล่านั้นต่างพากันกราบทูลให้ทรงทราบถึงความตั้งใจจะมาเผา และความลำบากตรากตรำในระหว่างเดินทางของตน เพราะอยู่ในช่วงฤดูฝน มีจิวร่าเก่า พากันเดินเหยียบย่ำโคลนตกจึงเปรอะเปื้อนโคลนและเปียกชุ่มด้วยน้ำฝน จากนั้น พระพุทธองค์ได้ตรัสสาธรรมมิกา กิริยาส่งนั้นก็สำเร็จพระอรหัตผลในลำดับนั้น พระบรมศาสดาทรงดำริถึงความยากลำบากของกิริยเหล่านั้น จึงทรงมีพระพุทธานุญาตให้พระภิทกผู้จำพรรษาครบถ้วนแล้วการนาสังกระปะกัน กล่าวเปรยสมบัติผู้อาศัยจากพระวินัยบางข้อ (กรณีเป็นพิธีปายนกิจ ที่กรรมได้รับมอบผ้ากฐิน แล้วนำผ้าที่ได้ไปตัดเย็บเป็นจีวรผืนใด) เมื่อเมืองวิเศษทารบถึงพระบุณญาณ์ตื่นแล้ว นางก็ถวายผ้ากฐินเป็นคนแรก กฐินทานจึงหมายถึง การถวายผ้าแต่งพระภิษุสงฆ์ ผู้ดำรงตนอยู่ในกรอบแห่งศีล สมาธิ และปัญญาผ่านการอำพรางตลอดฤดูฝน ณ อารามใดอารามหนึ่ง นับว่าเป็นกาลทานอันยิ่งใหญ่ ย่อมก่อให้เกิดอำนิสงส์มากมายแก่ผู้ทอดถวาย