การประพฤติธรรมเพื่อความสุขในครอบครัว : หน้า 7/128

ทตามนี้ถึงตลอดเวลา จิตเบิกบาน ไม่รู้สึกเสียใจในนานั้นเลย จะนั้นคนในบ้านของเราจึงไม่ตายในวัยรุ่น พวกเราสวดเว้นจากการฆ่าสัตว์ ไม่ลักขโมยลักของคนอื่นไม่สนใจกามเราชั่ว เว้นขาดจากการพูดเท็จพูดอันเสีย พูดคำหยาบ พูดจาเพื่อเจ๋อทุกคนพูดแต่เรื่องที่เป็นธรรมเป็นธรรม พูดยกลาดให้สูงขึ้น ไม่โลภอยากได้ของใคร และไม่คิดพยายามป้องร้ายคนอื่นใจของทุกคนมุ่งตรงต่อหนทางพระนิพพานอย่างเดียว เพราะฉนั้นคนในบ้านจึงมั่นคงยืนหยัด หลังจากนั้น พวกเขาได้กล่าวเป็นธรรมณิฐว่า “ธรรมที่ประพฤติแล้ว ย่อมนำสุขมาให้ ผู้ประพฤติธรรมอยู่ไม่ไช่ทุกข์ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม เหมือนร่มใหญ่ที่กางกันฝนในฤดูฝน หรือกันแดดในฤดูร้อน เพราะฉะนั้นธรรมบาลได้บรรลุผลโดยธรรม เราจึงเชื่อว่าเราต้องไม่ตายแน่นอน” อาจารย์ได้ฟังถ้อยคำที่เป็นจริงสมบูรณ์ เช่นนั้น เกิดมหาปีติว่า การเดินทางมาในครั้งนี้ไม่สุขเปล่า เพราะได้รู้ว่า จะทำให้มีอายุยืนและไม่ต้องตายเมื่อยังไม่ถึงกาลสมควร จึงขออโหสิทุกคนในบ้าน แล้วเล่าความจริงว่า “ที่มากี้เพื่อจะทดสอบดูเท่านั้น ขณะนี้ลูกของท่านสุขสมบูรณ์ ไม่เจ็บไม่ป่วย ไม่ไช่แก่มั้งตั้งใจศึกษาเล่าเรียนด้วยความเคารพ และเป็นที่รักของผู้อื่นอีกด้วย” จากนั้น อาจารย์ก็คิดจำหัวข้อธรรมที่ครอบครัวของธรรมบาลประพฤติ เพื่อไปสั่งสอนและเผยแผ่ให้ลูกศิษย์ประพฤติปฏิบัติกันต่อไป ครั้นลูกศิษย์แต่ละคนก็นับกลับไปปฏิบัติที่บ้าน พร้อมทั้งนำมาซิกในครอบครัวให้ลองทำด้วยกัน ความรัก ความสมสำรานสมาคมดี ความอบอุ่นใจก็พลับบังเกิดในบ้านอย่างเห็นได้ชัด ทุกคนปลอดภัยประคองชีวิตจากงานด้วยความสบายใจ ไม่มีความหวาดระแวงกันอีกต่อไป