การสร้างบารมีและการทำความดีในชีวิต : หน้า 100/128

ไม่ว่างเว้นจากทุกข์เลย พ่ออาพพระธรรมภายใจอันปกติ พ่อก็ขอให้ช่วย ยายน่าจะช่วยอย่างไรเพราะยังไม่อยู่ เป็นนักศึกษาจรเฉล วิทยา ภูวิทยา แล้วถามคุณยายทองสุขว่า ‘พี่ ๆ ฉันเห็นพ่อแล้ว ไม่รู้จะช่วยอย่างไร’ คุณยายทองสุขบอก ‘จะไปกะอะไรล่ะอัณฑ์’ ธรรมนาดมั้ย? (ไม่ธรรมหครับ/ค่ะ) แล้วก็ช่วยขึ้นมาอยู่บรรอสดีได้ วิมานขอเล็กนิดเดียว เพราะพอเป็นประเภทดีก็เข้าเหล้ากิน ช่วยพ่อแล้วตรวจดูบุพกรรม เติมบุญให้ธรรมมมัย? (ไม่ธรรมหครับ/ค่ะ) แล้วสอนพ่อว่า ‘ต้องทำความนาม ถ้าไม่ทำบิสสิสิ่งที่เดิม’ ถึงตอนนี้ท่านคิดออกจากบ้าน เพราะไม่เคยคิดเป็นคนใช้ตลอดชาติ ทำบุญก็ไม่เคยอธิษฐานว่า ขอเป็นคนใช้ตลอดชาติ ตอนนี้ลำบาก ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะทำความดีจนเขาหวังแหบ ยายก็ทำความดีต่อ แล้วก็ไปศึกษาคุณยายทองสุข ‘พี่ ฉันจะไม่ย้อนกลับ จะแวะพระวัดปากน้ำ’ แล้ว Case study ต่อไปนี้ กราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ ด้วยความเคารพอย่างสูง ผมเริ่มเข้าวัดพระธรรมภายเมื่อ พ.ศ. 2527 จากการที่คุณแม่ค้นคว้าหาคุณครูอาจารย์มานานหลายปี จนพบคุณครูไม่ใหญ่ขึ้นแคล้วครับ ที่ถูกใจคุณแม่เป็นที่สุด คุณแม่จึงพลูๆ เข้าวัด ทำให้ผมได้รับสร้างบารมีถึงกว่านี้ครับ ผมขออนุญาตคุณครูไม่ใหญ่เริ่มเรื่อง Case Study ดังนี้ครับ อักษรวันเดียว 3 ครั้ง 30 พฤษภาคม 2549