กุศลกรรมบถ: ศีลและความดี : หน้า 4/111

กุศลกรรมบถ ศีล..มาตราแห่งความดี เวลา จ สวัสดิ์ สีสิง จิตตสุตส อภิทาสม ติดถุง สพุทธภูมิ ศีล เป็นเขตแดน เป็นเครื่องปิดกั้นความจริง ทำอิให้รำแจ้งใส และเป็นท่านั่งงมหาสมุทร คือ นิวพานของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย เพราะฉะนั้น บุคคลผิ้งรักษาศีลให้บริสุทธิ์ (สีลอเนกถล) มนุษย์ได้รับ dรงชีวิตอยู่ด้วยโดดเดียว สมาทานกิจขาบาน คือ การงดเว้นจากการฆ่า เพียงลำพัง หากแต่อยู่ร่วมกันเป็นสังคมใหญ่ หรือเบียดเบียนชีวิตผู้อื่น ทั้งเป็นมนุษย์ด้วย ตั้งแต่เกิดจนถึงระดับประเทศ ครวงสิทธิคาสัม และเป็นประชาคมโลกใบเดียวกัน ดังนั้น มนุษย์จึงต้องมีเขตแดนหรือรอบกันที่จะไม่ทำความผิดต่อกัน มีอตลลธ์จะไม่ทำความผิดต่อกัน ในภายจะใช้ชีวิตร่วมกันอย่างสนิทสนม ข้อความนั้น คือ มนุษยธรรมหรือศีล 5 ทุกชีวิตเกิดมานั้นเป็นแต่ล่ม โลกา ไม่ว จะเป็นคนหรือสัตว์ต่างรักและหวงแหนชีวิต ของตนไม่น้อยไปกว่ากัน ในเมื่อเราจีตปรารถนามีชีวิตอยู่ ด้วยมีความสุข ไม่ต้องการให้ใครมาเบียดเบียนชีวิตเรา ผู้อื่นก็ไม่ต้องการเช่นกันเหมือนกัน ดังนั้นจึงเกิด มนุษยธรรม ข้อที่ 2 ว่า อะทินนาทานา เวรมณี ศีลขอปะทัง สะมาทิยะมิ เราจะสมาทาน ศีลขอบ้ คือ การงดเว้นจากการลักยัก หรือ แย่งชิงทรัพย์สินของคนอื่นมาเป็นของตน ทุกชีวิตมีความรักใคร่หวังไฮในคู่ครอง